Liść laurowy, znany też jako liść bobkowy, to aromatyczna przyprawa pochodząca z drzewa laurowego (Laurus nobilis) – zimozielonego krzewu lub drzewa wywodzącego się z rejonu Morza Śródziemnego. Obecnie uprawiany jest w basenie Morza Śródziemnego, ale także w krajach o ciepłym klimacie, np. w Indiach czy USA.
Uprawiany był już w starożytnej Grecji i Rzymie, gdzie z wieńców laurowych pleciono korony zwycięzców i poetów – stąd określenie „laureat”.
Liść laurowy - właściwości
Liść laurowy ma wszechstronne działanie. Jego najpowszechniejsze zastosowanie to jako przyprawa, w kuchni. Liść bobkowy nadaje potrawom charakterystycznego aromatu. Głównie używany jest do dań mięsnych, zup (nie może go zabraknąć w tradycyjnym rosole), bigosu czy innych dań z kapusty. Świetnie komponuje się z zielem angielskim.
Ale liść bobkowy wykorzystywany jest także w ziołolecznictwie. Liście laurowe to źródło witamin i minerałów: A, B2, B3, B5, B6, C, wapnia, żelaza, manganu, potasu, selenu, miedzi, cynku i magnezu, zawierają też kwas foliowy, flawonoidy, garbniki, lignany, pektyny.
Liść laurowy pomaga obniżyć poziom złego cholesterolu i trójglicerydów we krwi, wspomaga pracę układu trawiennego oraz wątroby. Ma też działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, łagodzi bóle stawów i mięśni, wspiera walkę z infekcjami.
Zobacz też: Skutki picia białej herbaty - właściwości. To się dzieje z organizmem, gdy pijesz białą herbatę
Olejki eteryczne w liściu laurowym
Charakterystyczny aromat liścia laurowego to zasługa naturalnych olejków eterycznych, które w dużym stężeniu występują w jego tkankach, zwłaszcza w gruczołkach znajdujących się na spodniej stronie liścia. Główne związki odpowiedzialne za zapach to:
Eukaliptol (1,8-cyneol) – odpowiada za świeży, lekko kamforowy, ziołowy aromat; działa też przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie
Eugenol – nadaje lekko korzenny, goździkowy zapach
Linalol – delikatnie kwiatowy, kojący
Geraniol, pineny, fellandren – dodają złożoności, nadają nuty leśne, cytrusowe, żywiczne
Liść laurowy zyskuje pełnię aromatu po wysuszeniu – wtedy związki eteryczne są bardziej skoncentrowane i łatwiej się uwalniają np. podczas gotowania. Dlatego suszone liście są bardziej intensywne w smaku i zapachu niż świeże. W kuchni, szczególnie podczas duszenia czy gotowania, ciepło aktywuje olejki eteryczne, które przenikają do potrawy i wzbogacają jej smak oraz zapach.
Zobacz też: Takie są skutki jedzenia jajek na miękko. Takie mają właściwości jajka ugotowane na miękko
Napar z liścia laurowego pomaga na wiele schorzeń
Liście laurowe wyglądają niepozornie, jednak skrywa się w nich wielka moc. Sprawdź, na co pomagają liście laurowe. Wyjaśniamy też, jak prawidłowo przygotować napar i wywar.
Jak przechowywać liść laurowy?
Szczelny pojemnik - najlepiej trzymać liście w szklanym słoiczku z dobrze dopasowaną pokrywką lub w metalowej puszce. Plastikowe torebki mogą przepuszczać powietrze, przez co liście szybciej tracą olejki eteryczne.
Z dala od światła i wilgoci - najlepsze miejsce to sucha, ciemna szafka w kuchni – nie nad kuchenką ani zmywarką! Światło i wilgoć przyspieszają rozpad olejków i powodują, że liście mogą spleśnieć lub zwietrzeć.
Nie mielić na zapas - zmielone liście szybko tracą intensywność. Jeśli chcesz użyć mielonego liścia, zmiel tuż przed dodaniem do potrawy.
Zamrażanie (dla świeżych liści) - jeśli masz świeże liście laurowe (np. z domowej uprawy), możesz je zamrozić – najlepiej osobno, np. w pojemniczku lub woreczku. Zachowają wtedy większość aromatu na wiele miesięcy.
Okres przechowywania - suszone liście zachowują aromat nawet do 2 lat, ale najlepiej zużyć je w ciągu 6–12 miesięcy, kiedy są najintensywniejsze.
