Odszedł lekarz i żołnierz

Urodził się 27 lipca 1921 r. w Poznaniu. Przed II wojną światową ukończył Liceum Mickiewicza. W sierpniu 1939 r. wcielony został do 58 p.p. w Poznaniu i skierowany do obrony Warszawy. Po upadku stolicy wrócił do Poznania i przystąpił do Szarych Szeregów. W 1940 r. wraz z rodzicami został wysiedlony z Poznania do Generalnej Guberni.
W 1942 r. za działalność w Szarych Szeregach aresztowano go i skazano na karę śmierci. Szczęśliwie uciekł z transportu więźniów i dotarł do Warszawy, gdzie ukrywał się pod zmienionym nazwiskiem. W czasie Powstania Warszawskiego był sanitariuszem w szpitalu polowym przy ul. Miodowej. 1 września 1944 r. został ciężko ranny. Odłamki granatu pozostały w jego ciele do końca życia. Po upadku powstania ukrywał się w Radomiu i innych miastach.
Do Poznania wrócił w 1945 r. i podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. W 1951 r. rozpoczął pracę w charakterze asystenta w Szpitalu Wojewódzkim w Bydgoszczy. Wcielono go jednak do wojska w 1952 r. w stopniu porucznika. Wkrótce został ordynatorem w Szpitalu Wojskowym. Pracował równocześnie w cywilnej służbie zdrowia.
Z wojska odszedł w 1963 r. w stopniu majora. W latach 1960-2000 prowadził prywatny gabinet ginekologiczno-cytologiczny w Bydgoszczy i jednocześnie pracował w Wojewódzkiej Przychodni Onkologicznej. Był kierownikiem Poradni Cytologiczno-Konsultacyjnej i w 1985 r. przeszedł na emeryturę.
Za działalność społeczną i pracę zawodową dr Ludwik Stachowski wyróżniony został wieloma medalami i odznaczeniami wojskowymi i państwowymi. Między innymi - Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny, Medalem za Szczególne Zasługi dla Rozwoju Województwa Bydgoskiego, Medalem Zasłużonemu Obywatelowi Bydgoszczy, Odznaką za Wzorową Pracę z służbie Zdrowia, Medalem Fundacji Maksymiliana Kolbe.
Był całkowicie oddany swojemu lekarskiemu powołaniu. Spokojnie oddalał się z tego świata. Odszedł pozostając w cieniu. Był postacią nieprzeciętną, człowiekiem skromnym i troskliwym do końca swoich dni. Spoczął 28 grudnia 2005 na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.