https://pomorska.pl
reklama
MKTG SR - pasek na kartach artykułów

Odszedł znany inowrocławski lekarz Stanisław Hryniuk (1924-2017)

Piotr Strachanowski
Dr Stanisław Hryniuk przy dyrektorskim biurku na fot. z lat 60.
Dr Stanisław Hryniuk przy dyrektorskim biurku na fot. z lat 60. Zbiory PS
6 sierpnia 2017 r. zmarł w Poznaniu dr hab. nauk med. Stanisław Hryniuk (l. 93), chirurg, były dyrektor Szpitala Miejskiego im. Karola Marcinkowskiego w Inowrocławiu.

Pochodził z Szarkuć koło Lidy na Białorusi, gdzie jego ojciec - Konstanty miał gospodarstwo rolne. Uczył się w gimnazjum w Wilnie, a maturę uzyskał w 1944 r. na tajnych kompletach. Od 1943 r. żołnierz ZWZ-AK w oddziałach Okręgu Wileńskiego „Wiano” i Okręgu Nowogródzkiego „Nów”.

Po zajęciu Wilna przez Armię Czerwoną doświadczył terroru i w trudnych dla siebie okolicznościach zdołał uciec do Polski. Po licznych doświadczeniach trafił do Poznania, gdzie pracował jako laborant szpitalny i studiował medycynę na Uniwersytecie Poznańskim. Dyplom otrzymał w 1951 r.

Karierę zawodową i naukową wiązał z Poznaniem, jednak w 1952 r. za namową dr. Ludwika Błażka przeniósł się do Inowrocławia i podjął asystenturę na chirurgii. Zdobywał stopnie specjalizacji i prowadził badania w zakresie stosowanych technik medycznych. W 1963 r. otrzymał stopień dra nauk med., a w 1978 r. nadano mu habilitację (jako jednemu z pierwszych w Polsce, wśród chirurgów pracujących w szpitalach pozaklinicznych).

Kierował oddziałem chirurgii II (1958-85) oraz dodatkowo pododdziałem chirurgii dziecięcej (1958-65). Jednocześnie w latach 1955-68 był dyrektorem szpitala (trzecim po wojnie, po Bolesławie Hanaszu i Ludwiku Błażku). Mobilizował młodszych stażem lekarzy do aktywności naukowej. W dużym stopniu za jego przyczyną szpital zyskał rangę ważnej w regionie placówki. Cieszył się uznaniem pacjentów, którzy chętnie i licznie korzystali z jego porad. Pracował w Zespole Opieki Zdrowotnej do 1986 r., później - do przejścia na emeryturę - kierował przychodnią rehabilitacyjną w Spółdzielni Inwalidów.

Był społecznikiem, m. in. w latach 1978-86 prezesem zarządu powiatowego PCK, a w latach 70. członkiem zarządu głównego Towarzystwa Chirurgów Polskich. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP i medalami PCK. W 1984 r. otrzymał honorowe członkostwo Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, a w 1991 r. najwyższe odznaczenie przyznawane pracownikom służby zdrowia - „Gloria Medicinae”. Posiadał też Krzyż Armii Krajowej i Krzyż Partyzancki. Ostatnie lata życia spędził w Poznaniu, spoczął na cmentarzu Miłostowo.

Wróć na pomorska.pl Gazeta Pomorska