Profesor Brodziński był znakomitym specjalistą w zakresie chorób kobiecych i położnictwa. Urodził się 9 listopada 1930 roku w Inowrocławiu. Edukację rozpoczął w okupowanej przez Niemców Warszawie, a w 1950 roku ukończył Gimnazjum i Liceum Jana Kasprowicza. Studiował w Akademii Medycznej w Poznaniu (1951-1953) oraz Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, gdzie uzyskał dyplom lekarski (1957). W latach 1963-1969 poszerzał wiedzę w trzech cyklach 2-letnich na kierunkach: filozoficzno-socjologicznym, religioznawczo-etycznym oraz historii najnowszej. W 1967 roku uzyskał doktorat nauk medycznych, w 1982 roku habilitację, a w 1991 roku został profesorem tytularnym.
Od czerwca 1956 roku pracował jako oficer-lekarz (od 1986 roku w stopniu pułkownika) na różnych stanowiskach w wojskowej i cywilnej służbie zdrowia. Był adiunktem w Klinice Pomorskiej Akademii Medycznej, adiunktem i wykładowcą współpracującym z Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie oraz Studium Farmaceutycznym w Bydgoszczy. Współpracował z Instytutem Ginekologii i Położnictwa Centrum Kształcenia Podyplomowego Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie.
W latach 1984-1994 kierował Kliniką Ginekologii i Położnictwa Wojskowego Szpitala Klinicznego w Bydgoszczy. Był głównym specjalistą ds. ginekologii i położnictwa Pomorskiego Okręgu Wojskowego, członkiem Rady Wydziału Lekarskiego Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, członkiem Rady Naukowej Centralnego Szpitala Klinicznego Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie. W 2011 roku został przedstawicielem Ministra Obrony Narodowej w Radzie Społecznej 10. Wojskowego Szpitala Klinicznego w Bydgoszczy.
Głównymi zainteresowaniami naukowymi profesora były: leczenie operacyjne wysiłkowego nietrzymania moczu kobiet, kolposkopia, metodyka oznaczania grup krwi, profilaktyka raka u kobiet, wysiłek i metabolizm podczas porodu, zagrożenia płodu, mikrochirurgia i chirurgia laparoskopowa.
Był autorem i współautorem 115 prac naukowych, autorem 5 prac projektowo-naukowych zastosowanych w praktyce medycznej. Najważniejsze jego publikacje to: „Kolposkopia dla potrzeb masowej diagnostyki”, „Operacyjne leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu w aspekcie walki z chorobami o charakterze społecznym”, „Poród naturalny po przygotowaniu w szkole rodzenia”.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP, wyróżniony wpisami do „Złotej Księgi Nauki Polskiej - Naukowcy Przełomu Wieków” oraz „Złotej Księgi Nauki Polskiej - Naukowcy Zjednoczonej Europy”.
Biogram został opracowany na podstawie publikacji „Kasprowiczanie” autorstwa Edmunda Mikołajczaka.
