Pierwszy dyrektor dla wsi

W 2000 roku został Pan dyrektorem nowoopowstającej instytucji. Jak wyglądały początki?

- To były czasy, gdy cały oddział - i wojewódzki i biura powiatowe powstawał od zera. Była nas garstka. A wszystko - nowe, nieznane i musieliśmy przez kilka lat szkolić się żeby móc dobrze obsługiwać rolników.

To też czas, gdy gospodarze dopiero dowiadywali się o unijnych dopłatach.

- Niektórzy byli nieufni, nie wierzyli, że rzeczywiście dostaną jakieś pieniądze z Unii Europejskiej. Ale jednocześnie pytali o nie, i chcieli się o nie ubiegać. A my nie mieliśmy wówczas jeszcze akredytacji na realizowanie programu SAPARD (była to pomoc finansowa dla krajów starających się o członkostwo w UE - przyp. red.). Nie mogliśmy więc przekazywać pieniędzy. A to budziło z kolei nieufność i zniecierpliwienie rolników.

Czy rolnicy chętnie podporządkowywali się unijnym, dość biurokratycznym wymogom?
- Kryteria przekazywania dopłat rzeczywiście były i nadal są dość restrykcyjne. I niektórzy narzekali na to. Ale nie ma się co dziwić - jeśli UE daję pieniądze, to chce wiedzieć na co zostają wydane.