Precz z brzydkim słowem

     Pisze wiersze. Bliski jej jest język polski. Wychowywała się na poezji Adama Mickiewicza. Tymczasem język, jakim posługuje się "ulica"znacznie odbiega od języka, który sobie umiłowała.
     Na spotkaniu z czytelnikami w barcińskiej bibliotece zdradziła swoje motto życiowe. Według niej należy robić więcej niż nakazuje codzienność. Pisze więc wiersze, była w komitecie protestującym przeciwko umiejscowieniu spalarni odpadów w Bielawach, była statystą w "Starej baśni".
     Teraz zamierza skupić wokół siebie ludzi, którym tak samo jak jej zależy na tym, by ludzie rozmawiający ze sobą nie używali wulgaryzmów. Zdaje sobie sprawę, że dzięki tego typu akcjom, ludzie przestaną kląć. Nie zamierza tworzyć żadnej organizacji, statutów itd. Zależy jej jednak, by ludzie, którzy nie klną, zwraca uwagę tym, którzy to robią. Uprzedza, że nie będzie łatwo.
     - Kiedyś zwróciłam uwagę młodzieńcom, którzy wulgaryzmów używali zamiast przecinków. "Czy chcesz bym ci wpier...", usłyszałam. "Wpier... jej", dodał drugi .
     _Smuci ją bardzo, gdy widzi, jak dziadek, tato i wnuczuś rozmawiają ze sobą używając zaśmieconego języka. Napisała wiersz. Prezentujemy go poniżej.
     "Słownik"
     _Nie w oddali / nie w ukryciu / spowszechniała przystań piwopojów / jest przy sklepie / tutaj zwyrodniałe słowa w przystań lecą / stek domyślnych haseł / kiedy matka, ojciec / nawet dzieci / k... znaczą / i tekst zwrotny jako odzew na uwagę / nic innego nie wypowie / słownik bezzasobny.
     **