Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Proszę dowód do kontroli!

Jolanta Młodecka
Dowód Michała Kowalskiego. Napis pod zdjęciem dowodzi, że wykonano je w zakładzie B. Sztejner we Włocławku. Napis - oczywiście po rosyjsku głosi: Oto fotografia Michała Kowalskiego syna Łukasza - potwierdzam.
Dowód Michała Kowalskiego. Napis pod zdjęciem dowodzi, że wykonano je w zakładzie B. Sztejner we Włocławku. Napis - oczywiście po rosyjsku głosi: Oto fotografia Michała Kowalskiego syna Łukasza - potwierdzam. archiwum Witolda Aleksińskiego
Dowód osobisty zmieniał się przez lata. Teraz trwa akcja wymiany tych dokumentów na bardziej aktualne. Skąd się wzięły dowody, jak wyglądały dawniej...?

Od kilku lat posługujemy się nowymi dowodami osobistymi - plastikowym kartonikiem, ze zdjęciem, zapisem podstawowych danych. Wcześniej była to niebieska książeczka, zawierająca nie tylko nasze podstawowe dane, ale też informację o rodzinie, o dzieciach, miejscu zameldowania. Były też strony, gdzie swoje wpisy i pieczęcie mogły wstawiać różne instytucje, jak choćby graniczne, gdy na dowód mogliśmy jechać do Wschodnich Niemiec.

Dowód osobisty zmienia się, wraz z postępem cyfryzacji. Warto wiedzieć, że dokumenty potwierdzające tożsamość pojawiły się w powszechnym użyciu dopiero na początku XX wieku. Pierwsze zostały wydane na początku lat 20 XX wieku.

Ludność ziem polskich w czasie zaborów podlegała administracji i jurysdykcji poszczególnych zaborców Austro-Węgier, Prus i Rosji. Musiała się też posługiwać obowiązującymi w tych zaborach dokumentami. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. trzeba było uporządkować prawa obywateli, a przede wszystkim zorientować się, ilu ich jest.

Już na początku lat dwudziestych XX wieku zaczęto wydawać pierwsze dowody tożsamości. Były złożonym na pół kartonikiem zawierającym fotografię, dane osobowe, informacje o zawodzie, wyznawanej religii, umiejętności czytania i pisania oraz rysopis.

Podstawowym dokumentem tożsamości w okupowanej Polsce była karta rozpoznawcza, czyli Kennkarte. Zawierała zdjęcie, podstawowe dane osobowe, a także odciski palców wskazujących lewej i prawej ręki. Dokumenty te nie były zabezpieczone metodami drukarskimi, posiadały urzędowe pieczątki. To był prawdopodobnie najczęściej fałszowany dokument w historii Polski.

Po 1945 r. migracje ludności, przesiedlenia stwarzały warunków do ujednolicenia dowodów tożsamości. W 1950 roku władze podjęły decyzję o przeprowadzeniu spisu powszechnego. Po jego zakończeniu uchwalono w 1951 roku ustawę o obywatelstwie polskim. Niebawem ukazał się dekret o dowodach osobistych.

Szczególną pamiątką jest dowód osobisty z czasów zaborów, wydany 22 września 1907 r. na nazwisko Michała Kowalskiego, syna Łukasza. Dokument ten przekazał nam do publikacji Witold Aleksiński z Lubrańca, wnuk Michała Kowalskiego.

Na stronie głównej znajduje się fotografia mężczyzny - zgodnie z ówczesną modą z sumiastym wąsem. Napis pod zdjęciem dowodzi, że wykonano je w zakładzie B. Sztejner we Włocławku. Na drugiej stronie dokumentu widnieje lakowa pieczęć, a także zwykła, tuszowa pieczątka. Napis - oczywiście po rosyjsku głosi: Oto fotografia Michała Kowalskiego syna Łukasza - potwierdzam. Miejscowość: Lubraniec, 22 września 1907r. Wójt gminy Piaski - podpis nieczytelny.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na pomorska.pl Gazeta Pomorska