Przyszedł czas na wspomnienia

- Wyjątkowo nie będziemy rozmawiać o medycynie lecz o pana książkach...
... Tak, choć podkreślam, jestem przede wszystkim lekarzem. W żadnym przypadku nie uzurpuję sobie prawa nazywania mnie pisarzem.
- W ostatnim czasie ukazały się pana wspomnienia - dwa autobiograficzne wydawnictwa, dokumentujące okres nauki w Liceum Ziemi Kujawskiej oraz studiów w Akademii Medycznej w Poznaniu. Co skłoniło pana do tej podróży w przeszłość?
- Uważa się, że wspomnienia są funkcją pamięci, osobistym zmaganiem z władzą czasu, z przemijaniem. Dzięki wspomnieniom budujemy własną tożsamość, a także tworzymy prywatną wizję historii. Dla mnie osobiście opisane dziesięciolecie to bardzo ważny w życiu okres. Cztery lata nauki w Liceum Ziemi Kujawskiej to czas pierwszych fascynacji i zauroczeń u progu dorosłego życia. Sześcioletni okres studiów na świetnej, poznańskiej uczelni, niezależnie od otaczającej nas wówczas szarej i niekiedy siermiężnej rzeczywistości lat 60 - to wspaniały okres samorealizacji na każdym polu.
- Czy można się spodziewać, że w podobny sposób udokumentuje pan czterdziestoletni okres swojej pracy lekarskiej?
- Przymierzam się do tego niełatwego zadania. Tak się złożyło, że na to czterdziestolecie, w równych, dwudziestoletnich częściach, przypada praca w warunkach realnego socjalizmu i systemu demokratycznego. Przyznam, ze sam jestem ciekawy tej niezwykłej konfrontacji. Dodatkowych argumentów do zmierzenia się z tą wspomnieniową materią dostarczył mi mój ulubiony autor Marek Hłasko. Jego "Piękni, dwudziestoletni" dostarczają świetnego materiału źródłowego do wykorzystania, z którym w pewnym stopniu mogę się identyfikować, przywołując własne, niekiedy nieprawdopodobne doświadczenia z lat 70 i 80.
- Gdzie można zapoznać się z pana publikacjami?
- Są one dostępne w czytelni Miejskiej Biblioteki Publicznej przy ulicy Warszawskiej oraz w zbiorach Koła Wychowanków Liceum Ziemi Kujawskiej.