Psycholog z UMK laureatką najbardziej prestiżowej nagrody naukowej w Polsce

Prof. Lewicka została uhonorowana w obszarze nauk humanistycznych i społecznych za sformułowanie i weryfikację psychologicznego modelu przywiązania do miejsca i pamięci miejsca. W XXXII edycji nagrody jest jedną z czterech nagrodzonych osób.

Toruńską uczoną uhonorowano za sformułowanie i weryfikację psychologicznego modelu przywiązania do miejsca i pamięci miejsca.

Pani profesor opracowała oryginalny psychologiczny model przywiązania człowieka do miejsca zamieszkania i pamięci o tym miejscu. Został on entuzjastycznie przyjęty w obiegu międzynarodowym. Model ten obejmuje zarówno przyczyny związku człowieka z miejscem, różne jego postacie, które może przybierać we współczesnym, globalizującym się i mobilnym świecie, jak i jego konsekwencje. Pokazuje, jak fundamentalną rolę odgrywa przywiązanie do miejsca i pamięć miejsca w całościowym psychologicznym i społecznym funkcjonowaniu człowieka.

Maria Lewicka urodziła się w 1949 roku w Toruniu. Ukończyła studia w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w 1972 roku. W roku 1978 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie psychologii na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1993 roku – habilitację. W latach 1993-2004 pracowała jako profesor w Instytucie Psychologii Uniwersytetu w Tromso w Norwegii, a w latach 1996-2016 jako profesor nadzwyczajny na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 2013 roku otrzymała tytuł naukowy profesora. Od 2016 roku tworzy, wraz z zespołem, studia psychologiczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 2019 - 2022 była dyrektorem Instytutu Psychologii, a obecnie kieruje katedrą psychologii społecznej i środowiskowej.

Prof. Maria Lewicka jest psychologiem społecznym i środowiskowym. Obszary jej zainteresowań naukowych to: racjonalność myślenia i działania, procesy wartościowania i oceny społecznej, percepcja społeczna i relacje międzygrupowe, psychologia związków człowieka z miejscem zamieszkania, tożsamość i pamięć miejsca, przywiązanie do miejsca, zachowania ludzi w środowisku miejskim, mapy poznawcze otoczenia, pamięć zbiorowa, aktywność i bierność społeczna, kapitał społeczny i kulturowy oraz centralna Europa Wschodnia, ze szczególnym uwzględnieniem Ukrainy i Litwy.

Nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej jest przyznawana za szczególne osiągnięcia i odkrycia naukowe, które przesuwają granice poznania i otwierają nowe perspektywy poznawcze, wnoszą wybitny wkład w postęp cywilizacyjny i kulturowy naszego kraju oraz zapewniają Polsce znaczące miejsce w podejmowaniu najbardziej ambitnych wyzwań współczesnego świata. Wysokość nagrody wynosi 200 tys. zł.

Nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej jest nagrodą indywidualną. Jest przyznawana przez Radę Fundacji w drodze konkursu. Laureaci są wybierani z grona kandydatów zgłaszanych przez wybitnych przedstawicieli środowiska naukowego, zaproszonych imiennie przez Radę i Zarząd FNP. Rada FNP pełni rolę Kapituły konkursu i dokonuje wyboru laureatów na podstawie opinii niezależnych ekspertów i recenzentów – głównie z zagranicy - oceniających dorobek kandydatów. Nagroda jest przyznawana w czterech obszarach: nauk o życiu i o Ziemi, nauk chemicznych i o materiałach, nauk matematyczno-fizycznych i inżynierskich oraz nauk humanistycznych i społecznych.

Uroczystość wręczenia nagród odbędzie się 6 grudnia.