Nazwa miejscowości w źródłach pojawia się jako Sczuka (1325 r.), Hecht (1414 r.), Sczuka (1507 r.). Badania archeologiczne ujawniły w tym miejscu grodzisko wczesnośredniowieczne. Administracyjnie Szczuka należała w średniowieczu do komturstwa brodnickiego, od 1570 r. do powiatu michałowskiego.
W 1507 r. jako właściciela wymieniano Józefa Księskiego, który otrzymał dobra od króla jako zastaw.
W 1618 r. wizytacja biskupia wymieniała jako patronów kościoła św. Wita i Modesta, Fabiana, Sebastiana, natomiast późniejsza, z 1763 r. mówi jeszcze o Wszystkich Świętych. Dziś parafia i kościół w Szczuce mają dwóch patronów św. Fabiana i Sebastiana.
W 1821 r. parafia została przyłączona do diecezji chełmińskiej, z całym dekanatem górznieńskim.
W 1942 r. hitlerowcy zagrabili dwa dzwony z gotyckiego kościoła - jeden z nich po wojnie odzyskano. W latach 1941-44 Niemcy ze Szczuki wysiedlili ok. 40 rodzin rolników - na ich miejsce sprowadzono z Besarabii i krajów nadbałtyckich osadników niemieckich.
Dzieła zniszczenia w zasobach kościoła dokonali żołnierze sowieccy w 1945 r. kradnąc monstrancję, kustodia, pięć kap, ornaty, dywany, nawet 40 kg świec.
Parafia należy do diecezji toruńskiej.
Proboszczem parafii w Szczuce jest ks. Andrzej Szauer
Nabożeństwa w niedziele i święta o godz. 9 i 11, w dni powszednie o 16 zimą i 18 latem
Biuro parafialne czynne po każdym nabożeństwie.
Tel. 56/498 12 77
Szczuka. Świątynie bliskiego regionu - żołnierze radzieccy ukradli nawet świece
Bogumił Drogorób
Parafię w Szczuce założyli Krzyżacy w połowie XIV w. Do 1821 r. należała ona do diecezji płockiej.
