To ostatnia niedziela Adwentu. Kończy się czas przygotowań do Świąt Bożego Narodzenia

Adwent to okres liturgiczny w chrześcijaństwie, który trwa cztery tygodnie przed świętami Bożego Narodzenia.

Słowo "adwent" (łac. adventus) oznacza "przyjście" lub "nadejście" - ten czas ma być przygotowaniem na przyjście Jezusa Chrystusa, zarówno w kontekście wspomnienia Jego narodzenia w Betlejem, jak i oczekiwania na Jego ponowne przyjście na końcu czasów - w dniu ostatecznym.

To jeden z ważniejszych okresów w Kościele katolickim, czas refleksji, modlitwy, pokuty ale też radosnego oczekiwania na zbawienie. W czasie Adwentu wierni skupiają się na oczekiwaniu na przyjście Chrystusa.

Adwent rozpoczyna nowy rok liturgiczny w Kościele katolickim.

Adwent rozpoczyna się zwykle w pierwszą niedzielę grudnia - w 2024 roku był to 1 grudnia. Czas adwentu kończy się natomiast w Wigilię Bożego Narodzenia, czyli 24 grudnia (wtorek).

Okres adwentu trwa od 23 do 28 dni w ciągu roku i obejmuje 4 kolejne niedziele przed Bożym Narodzeniem, czyli 25 grudnia. W Kościele katolickim adwent rozpoczyna nowy rok liturgiczny.

Odliczanie do narodzin Jezusa odbywa się poprzez wieńce adwentowe, które składają się z czterech świec symbolizujących cztery niedziele adwentu. W każdą kolejną niedzielę zapalana jest kolejna świeca.

Z punktu widzenia Kościoła Katolickiego adwent można podzielić na dwa okresy:

• od początku adwentu do 16 grudnia - w tym czasie w liturgii akcentowane jest powtórne przyjście Jezusa i przygotowanie do tego spotkania;

• od 17 do 24 grudnia - to czas bezpośredniego przygotowania do świąt Bożego Narodzenia.

Początków adwentu należy upatrywać prawdopodobnie w IV-VI wieku. Celebrowanie tego okresu związane jest m.in. z ustanowieniem świąt Bożego Narodzenia. Kwestię tę uregulował papież Grzegorz Wielki – od tego czasu adwent trwa cztery tygodnie i jest radosnym oczekiwaniem na narodziny Jezusa Chrystusa.

Wcześniej w tym okresie realizowano także praktyki pokutne i posty.

Z czasem adwent nabrał dodatkowego znaczenia – nie był jedynie okresem oczekiwania na narodziny, ale także na powtórne przyjście Chrystusa na końcu czasów.

Z adwentem powiązanych jest wiele tradycji, jak na przykład kalendarze adwentowe. Mogą mieć one różną formę ale zasada jest jednakowa - kalendarz adwentowy to 24 okienka, koperty czy pudełeczka, w których ukryte są smakołyki, zadania lub drobne upominki. Codziennie, aż do czasu świąt Bożego Narodzenia otwiera się okienko z określonym numerem.

Niezwykle popularne są też książki świąteczne podzielone na 24 rozdziały - w czasie adwentu można codziennie czytać określony fragment utworu.

W duchowych przygotowaniach do świąt Bożego Narodzenia mają pomóc roraty.

Roraty to tradycyjna msza przed lub o wschodzie słońca odprawiana ku czci Najświętszej Maryi Panny. Nazwa "roraty" pochodzi od łacińskich słów pieśni często śpiewanej na ich początku - "Rorate caeli desuper", czyli "Spuśćcie rosę, niebiosa".

Współcześnie w niektórych parafiach roraty są sprawowane również wieczorem. Na roraty wierni przychodzą z lampionami lub świecami, które rozjaśniają ciemność na początku mszy.

W czasie adwentu w Kościele katolickim często odbywają się także rekolekcje adwentowe, które zwykle trwają cztery dni.

Ludowe zwyczaje adwentowe kilka lat temu analizował Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego

• Na Podlasiu początek adwentu obwieszczało głośne trąbienie na ligawach, czyli długich, drewnianych trąbach. Trąbiący stawał przy studni, aby echo potęgowało wygrywany sygnał.

• Na Pomorzu i Kaszubach już w adwencie rozpoczynały się świąteczne obchody Bożego Narodzenia. Po wsi chodzili przebierańcy (kolędnicy) zwani gwizduchami lub gwiazdkami.

• Na wsi adwent i długie jesienne wieczory były czasem spotkań sąsiadek. Wspólnie wykonywały prace domowe, takie jak: darcie pierza, przędzenie nici z lnu i wełny, przebieranie grochu lub fasoli.