Zespół Szkół Ogólnoształcących i Zawodowych, w którym Leszek się uczył. Nauczyciele zapamiętali go jako pogodnego, wiecznie uśmiechniętego chłopaka. Uczył się stolarstwa, a po odbyciu służby w Straży Granicznej wrócił do Solca Kujawskiego i znalazł pracę w stolarni.
(fot. Maciej Czerniak)
Tą historią żył cały Solec Kujawski. Latem 2004 roku znika bez śladu młody człowiek. Miał wtedy dwadzieścia lat. Dopiero co wrócił z wojska, ledwie znalazł pracę w soleckiej stolarni.
- Jak kamfora; jak kamień w wodę; jakby zapadł się pod ziemię - mówią ci mieszkańcy, którzy Leszka znali. I którym sprawa jego zniknięcia szczególnie leżała na sercu. Motyw? Konflikt rodzinny? Długi? Nastąpił komuś na odcisk? Wszyscy zgodnie podkreślają: "On nie miał wrogów. Normalny, skromny chłopak. Nie był konfliktowy".
Przerwana cisza
Pierwszego października tego roku. Telefon do redakcji:
- Napiszcie o tym zaginięciu, przypomnijcie tę historię. Sprawa może się w końcu rozwiązać - mówił nasz informator. Nie przedstawił się i rozłączył.
Tylko dwa krótkie, elektryzujące zdania.
Pytam w policji o postępy w sprawie tego zaginięcia. Dowiaduję się, że kilka miesięcy temu postępowanie od soleckich mundurowych przejęli "poszukiwacze" z Bydgoszczy.
- Nadal pracujemy nad sprawą - mówi Maciej Daszkiewicz, z zespołu prasowego Komendy Wojewódzkiej Policji w Bydgoszczy. - Mogę tylko powiedzie, że ostatnio pojawiły się nowe informacje, które mam nadzieję w najbliższym czasie pozwolą na wyjaśnienie okoliczności tej sprawy. Co takiego wywęszyli śledczy? I jaki to nowy trop, o którym między wierszami wspomniał też informator? Policja milczy. "Poszukiwacze" tłumaczą, że to dla dobra śledztwa.
Solec Kujawski to niewielka miejscowość. Łatwo znaleźć dom przy ulicy Kasztanowej, w którym mieszkał Leszek. Dom, jakich wiele w okolicy, zwykły otynkowany budynek jednorodzinny. Furtka obok bramy zabezpieczona tylko drutem, bez problemu wchodzę. Nikt nie wita. Nie odpowiada na dzwonek umieszczony przy drzwiach wejściowych.
Przeczytaj także: Zaginieni mieszkańcy naszego regionu. Zobacz ich zdjęcia i pomóż ich odnaleźć
Amok i desperacja
Z drugiej strony, obok garażu przy dostawczym samochodzie krząta się Roman, brat Leszka.
- Co ja takiego mogę powiedzieć? - odpowiada pytaniem na pytanie. - Trzeba żyć dalej - dodaje.
To tylko poza. Może skorupa, tarcza, którą brat Leszka broni się przed dramatem sprzed dziewięciu lat. A może tak właśnie działa mechanizm obronny, mechanizm wyparcia.
Wspomina pierwsze dni po zniknięciu brata. Gorączkę, amok poszukiwań.
- To działo się automatycznie. Przetrząsnęliśmy z siostrą i znajomymi całą okolicę. Pytaliśmy wszystkich, co do których mieliśmy cień przypuszczenia, że mogą znać Leszka. I nic. Nikt go nie widział, nikt go nie spotkał tego dnia ani później.
Od razu o sprawie została poinformowana policja i Centrum Poszukiwań "Itaka". Tydzień, może dwa po zaginięciu, wyjaśniają krewni Leszka, w Solcu Kujawskim i w Bydgoszczy rodzeństwo rozlepiało plakaty informujące o zaginięciu.
Na plakatach było to samo zdjęcie, które dostała "Itaka". Widać na nim młodego mężczyznę, jeszcze prawie nastolatka. Twarz chłopięca; z fotografii spoglądają niebieskie oczy. W adnotacji komunikatu zamieszczonego na stronie "Itaki" jest zakładka "wzrost: 182 cm. Oraz "znaki szczególne". To blizna na czole.
Gdy własne poszukiwania nie przyniosły rezultatu, a policyjne postępowanie też nic nie wniosło do sprawy, rodzina postanowiła spróbować innego sposobu. W desperacji uderzyli do jasnowidzów. Rodzimych i... zagranicznych.
- Mamy rodzinę w Belgii. Znaleźli nam tam panią jasnowidz - mówi Roman.
Krewni Leszka zaznaczają, że nie mają zamiaru opowiadać bajek. Ale to, co powiedziała belgijska chiromantka, przekazali też policji. Tak na wszelki wypadek. Dość wspomnieć, że w wizji Belgijki była woda i jakiś brzeg.
Uśmiechnięty chłopak
Jakim zapamiętali Leszka jego bliscy? Mówią, że śmieszą ich te wszystkie plotki i domysły, które krążyły w Solcu Kujawskim krótko po zaginięciu. A to, że może poszło o jakieś długi; a to, że może miała miejsce jakaś kłótnia.
- To bez sensu! Leszek to dobry chłopak. Nigdy nie było z nim żadnych problemów.
- Czy wcześniej bywało, że znikał z domu? - pytam.
- A skądże! Nigdy i nigdy też nie był skonfliktowany z rodziną. Ot, dwudziestoletni chłopak, który dopiero zaczyna sobie życie układać. Dopiero zaczął pracę...
Rodzina szukała Leszka nawet w Szczecinie. Krewni trafili tam kierując się zasadą, że należy sprawdzić wszystkie, nawet najbardziej nieprawdopodobne scenariusze. A Szczecin sprawdzili, bo tam wcześnie odbywał zasadniczą służbę w Straży Granicznej. W dokumentach jednostki nie ma o nim złego słowa. Te papiery zresztą też trafiły do materiałów policji.
Leszka z lat szkolnych pamięta również Elżbieta Wysocka, była dyrektorka Zespołu Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych w Solcu Kujawskim.
- Wesoły, uśmiechnięty, pogodny chłopiec - wspomina nauczycielka. - Uczył się u nas stolarstwa. Jego rodzina przeprowadziła się do Solca, kiedy on był jeszcze w podstawówce. Młodzi ludzie w takich sytuacjach zawsze próbują znaleźć sobie grupę nowych znajomych. Nigdy jednak nie wpadł w poważne tarapaty.
Feralnego popołudnia Leszek powiedział, że wychodzi z domu, ale zaraz wróci. Miał na sobie granatową koszulkę, ciemne dżinsy i sandały. Wsiadł na rower i zniknął.
Czytaj e-wydanie »
