chłopcom zaś imion kończących się na spółgłoskę (np. Andrzej, Marcin, Tomasz) oraz na -i||y (np. Antoni, Konstanty, Walery), rzadko na -o (np. Mieszko). Niektóre imiona męskie na -o, np. Apollo, mogą stwarzać trudności w odmianie, w dopełniaczu i dalszych przypadkach, np. Apolla, Apollona czy Apollina?
b. Są jednak utrwalone w tradycji kulturalnej lub literackiej imiona kobiece zakończone na spółgłoskę lub samogłoskę inną niż -a, które – wbrew ogólnej zasadzie – można nadawać dziewczynkom, np. Beatrycze, Noemi, Karmen, Rut (natomiast nie można ich nadawać chłopcom).

Nie powinno się stosować pisowni archaicznej (wyjątkowo można taką pisownię zachować dla utrzymania już istniejącej tradycji rodzinnej), a także niezgodnej ze współczesną ortografią polską.
a. Piszemy ks, nie x (nie ma litery x we współczesnym alfabecie polskim), np. Aleksandra, Ksenia, Ksymena, także na końcu wyrazu, np. Aleks, Aleksa, Aleksowi, nie: Alexandra, Xenia, Xymena, Alex.
b. Piszemy w, nie v, a więc np. Wirginia, Wioleta; pisownia przez v może powodować niejednoznaczność wymowy: w czy f (tzn. np. Fioleta). Także -w-, nie -f- piszemy w imieniu Kwiryna, nie Kfiryna.
c. Piszemy -ia, -ie, jak nakazują przepisy ortograficzne, a nie -yja, -yje, np. Maria, Zofia, Gabriel, nie Gabryjel itd.
d. Piszemy -j-, nie -i-, w połączeniach: samogłoska  j-, np. Rajmund, nie Raimund. Wyjątek stanowi imię Aida (wymawiane też A-i-da),
e. Piszemy k, nie c, w imionach pochodzenia łacińskiego, a więc Benedykt, nie Benedict; Klaudia, nie Claudia; Klemens, nie Clemens.

Ze względu na tradycję rodzinną, a także tradycję literacką dopuszcza się:
a. formy oboczne imion z pojedynczymi albo podwojonymi spółgłoskami, np.: Bernadeta obok Bernadetta, Izabela obok Izabella, Wioleta obok Wioletta (ale tylko Balladyna) oraz
b. oboczne formy słowotwórcze takich imion, jak Apolinary obok Apolinariusz, Bazyl obok Bazyli, Konstanty obok Konstantyn, Wasyl obok Wasyli.

Nie powinno się nadawać imion zdrobniałych, powszechnie używanych nieoficjalnie, jak np.: Jaś, Kasia, Lonia, Wiesiek. Natomiast można nadać dziecku imię z pochodzenia zdrobniałe, skrócone, ale współcześnie odczuwane jako imię samodzielne, np. Betina, Lena, Nina, Rita.
5. W nowszych zapożyczeniach imion dopuszcza się grupy: di-, ri-, si-, ti-, np. Dina, Rita, Simona, Tina.