W naszej pamięci wojacy wyklęci [wideo]

Samo południe w sobotę. Przed parafią pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa na placu Piastowskim w Bydgoszczy stoi miniciężarówka reklamująca profesjonalne dostawy owoców i warzyw. Kręcą się ludzie.

W kościele trwa msza. Środek pełen. Są m.in. starsi ludzie podpierający się laskami, młodzi mężczyźni w ortalionowych kurtkach i szalikach Zawiszy, studenci, małżonkowie z dziećmi, dwóch kilkuletnich czarnoskórych chłopców, którzy przyszli ze starszą panią, pewnie babcią. Ksiądz na kazaniu mówi z ambony o prawdzie, bohaterach narodowych. I o szatanie.

Dwie starsze panie też mówią. - Ubrałam cieplejszą czapkę, żeby mi na marszu uszu nie przewiało - wyjaśnia jedna drugiej. - Sama ostatnio ją udziergałam. Seniorka w czapce zrobionej na drutach i cała rzesza innych osób po nabożeństwie wyrusza. Biorą udział w drugim Bydgoskim Marszu Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Zgromadzeni chcą uczcić żołnierzy podziemia antykomunistycznego, którzy w latach 40. ubiegłego wieku sprzeciwiali się próbie sowietyzacji Polski i podporządkowaniu jej Związkowi Radzieckiemu.
Są karetki, jest dużo policji i straży miejskiej. Gapiów też dużo. Co to za protest, dopytują ci ostatni. Czyżby pracownicy Zachemu? - sami siebie pytają przechodnie i klienci pobliskiego targowiska.
Szybko można się zorientować, w jakim celu spotkali się tu ludzie. Tłum skanduje "To oni wygrali, nie Hitler, nie Stalin", "W naszej pamięci wojacy wyklęci" czy "Raz sierpem, raz młotem, czerwoną hołotę".
Wśród organizatorów są: Narodowa Bydgoszcz, Stowarzyszenie KoLiber, Bydgoski Klub Gazety Polskiej i kibice Zawiszy.

Maszerujący mają - zgodnie z prośbą organizatorów - zgłaszać propozycje haseł. Nie pasuje im jednak ten punkt "porządku zgromadzenia". Inne akceptują. Idąc, nie zakrywają twarzy. Nie używają petard. Maszerują ulicami Śródmieścia, pod pomnik na bydgoski Stary Rynek.

Zobacz także: Marsz Żołnierzy Wyklętych w Bydgoszczy [wideo, zdjęcia]

Śpiewają, wykrzykują i skandują. Ci z przodu pochodu niekoniecznie te same hasła, co ci z tyłu. Równo za to machają wielgachnymi chorągiewkami. Albo się nimi okrywają tak, jak kocem można się okryć. Trzymają transparenty, sztuczne i prawdziwe kwiaty, bukieciki z chorągiewek oraz znicze.

- Chociaż w ten sposób możemy przypomnieć o żołnierzach wyklętych - mówi starszy maszerujący pan. - Bohaterscy wojacy przed laty walczyli z karabinami w dłoniach. My walczymy słowami, skandując je na ulicach.

Idący obok niego mężczyzna dodaje: - Niech nas nazywają moherami, wariatami, kibolami. Przetrwamy wszystko. Tak, jak żołnierze wyklęci przetrwają w naszej pamięci.