Woli miłość bez opiatów i rządy bez ekscesów

Mówi o sobie:
Marzenia - są ze mną od zawsze i to właśnie one zadecydowały o mojej przyszłości. Dopóki o 
czymś marzyłam i miałam nadzieję na zrealizowanie tych marzeń, moje życie miało sens. Jeśli chcemy coś osiągnąć, musimy marzyć, bo to od marzeń zaczyna się wytyczanie celów. Wspaniale, jeśli nie kończą się tylko na bujaniu w obłokach. Marzę o tym, żeby nigdy nie brakowało mi pomysłów na życie i na siebie. Aby wszystkie moje pomysły zostały zrealizowane. Gdy byłam mała, zawsze chciałam być niezależna, pracować tylko dla siebie. Długo na to czekałam, ale jestem na dobrej drodze. Firma, którą założyłam, zaczyna przynosić zyski. Za chwilę ruszam z nowym projektem. Nic mnie tak nie uskrzydla jak samorealizacja.

Pragnienia - moim największym pragnieniem jest osiągnięcie harmonii, spokoju wewnętrznego i przede wszystkim bezpieczeństwa. Pragnę komfortowego życia dla siebie i moich najbliższych. Życia pozbawionego trosk i lęków o to, co będzie jutro. Pragnę takiego życia dla wszystkich ludzi. Spełnione pragnienia uskrzydlają, natomiast niezaspokojone rodzą smutek i niezadowolenie. Pragnę, żeby ludzie byli szczęśliwsi, wierzę, że byliby wtedy lepsi, mieliby w sobie więcej empatii dla ludzi i zwierząt.

Pasje - to wspaniały lek na szarą rzeczywistość. Pasja dodaje energii i sprawia, że stajemy się ciekawszymi ludźmi. Myślę, że ludzie z pasjami są bardziej zadowoleni ze swojego życia. Kocham podróże, te dalekie i bliskie, choć mam paniczny lęk przed lataniem.

Miłość - na początku są chemia, namiętność i pożądanie. I jak mamy już te różowe okulary, to nic nie musimy robić, a nasz partner to chodzący ideał. Ale chemia odurzenia kiedyś się kończy, bez względu na to jak bardzo byliśmy dla siebie atrakcyjni. I tu zaczyna się ta prawdziwa miłość bez opiatów, które zalewają nam mózgi. To dla mnie najważniejszy etap miłości, sprawdzian. Dla mnie najważniejsza w związku jest przyjaźń i umiejętność rozmowy ze sobą. Mój partner musi być interesujący, musi mnie zadziwiać. Jeśli tracę dla niego podziw i nie mamy o czym rozmawiać, to znaczy, że ten związek jest skończony.

W naszym regionie mieszka więcej kobiet

Lęki - towarzyszą mi od zawsze. Staram się z tym walczyć, ale to nie jest wyrzucenie śmieci. Moje największe lęki dotyczą zdrowia mojego, córki, moich najbliższych. Kilka lat temu na nowotwór zachorował ojciec mojej córki. Wszystko się zaczęło bardzo niewinnie. Częste wizyty u lekarza, leki przeciwbólowe i zapewnienia, że będzie lepiej, że to tylko przemęczenie.

Ostateczna diagnoza była szokiem. Przeszliśmy trudny okres w naszym życiu, w moim chyba najtrudniejszy. Udało się uratować życie, ale nie uratowaliśmy naszego związku. I do dziś pozostał we mnie ten paniczny lęk przed zachorowaniem.

Obawy - najbardziej obawiam się ludzi. Mam wrażenie, że żyjemy w czasach, kiedy agresja i nienawiść osiągnęły apogeum. Przeraża mnie ciemna strona ludzkiej natury. Dlatego tak bardzo obawiam się o przyszłość. Obawiam się tego, co może się zdarzyć szczególnie teraz, kiedy u władzy są ludzie w moim odczuciu szaleni. I to właśnie na tym poziomie - szaleństwa - decydują o wielu rzeczach, które dotyczą naszego życia.