
Zawilec koronowy
Zawilce koronowe są także nazywane zawilcami wieńcowatymi (Anemone coronaria) są wyjątkowo kolorowe i ozdobne. Są to rośliny średniej wielkości (ok. 30-40 cm wys.), ale ich kwiaty są stosunkowo duże. Mają płatki w różnych kolorach – podstawowym kolorem jest czerwony, ale są także odmiany kwitnące na różowo, odcienie niebieskiego i biało. Środek kwiatu i pylniki są ciemne, niemal czarne. Przypominają one koronę lub wieniec – stąd nazwa rośliny. Dodatkowo są odmiany o kwiatach z jasnymi obwódkami, a także półpełnymi i pełnymi. Kwitną od kwietnia/maja do czerwca/lipca (zależy to od terminu sadzenia).
Zawilce wieńcowe potrzebują ciepłego i słonecznego miejsca oraz żyznej i przepuszczalnej ziemi, która będzie lekko wilgotna. Zawilce koronowe pochodzą z regionu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu, dlatego nie są w pełni odporne ma mróz. W zimniejszych rejonach Polski ich bulwki warto wykopywać jesienią i sadzić ponownie wiosną. Zimowanie w gruncie można zaryzykować w cieplejszych regionach, ale i tak lepiej je okryć.

Zawilec japoński
Zawilce japońskie (Anemone japonica) to wyjątkowo okazałe kwiaty. W zależności od odmiany osiągają od 50 do 130 cm wys. i tworzą ładne kępy. Pomimo że są duże, ich pokrój jest delikatny i nie dominują nad innymi kwiatami na rabacie.
Zawilce japońskie mają duże kwiaty, które pojawiają się na szczytach rozgałęzionych łodyg i pierzaste, lekko owłosione liście. Kwiaty są w odcieniach różu – od bardzo bladego po niemal purpurowy, a także białe, do tego mają żółte środki. Poza pojedynczymi, są też pełne i półpełne. Jedną z ich zalet jest to, że kwitną od sierpnia do przymrozków.
Poza zawilcami japońskimi są także zawilce mieszańcowe (czasem zaliczane do tego gatunku), które są bardzo do nich podobne, zarówno z wyglądu, jak i pod względem wymagań.
Zawilce japońskie (i mieszańcowe) najbardziej lubią lekko ocienione miejsca i żyzną ziemię, próchniczą ziemię, która będzie stale lekko wilgotna.

Czerwony zawilec koronowy
Obecnie zawilce koronowe mają różne kolory, ale pierwotnym kolorem dzikich kwiatów jest czerwony. To właśnie z nimi wiąże się mit o Adonisie, z którego krwi miały wyrosnąć.