Zmarł prof. Maksymilian Grzegorz, wybitny historyk, były dziekan Wydziału Historycznego UKW

Zobacz wideo: Przebudowa zajezdni tramwajowej przy ul. Toruńskiej w Bydgoszczy.

Prof. dr hab. Maksymilian Grzegorz był wybitnym historykiem, jednym z twórców Instytutu Historii i Stosunków Międzynarodowych w 1990 roku ówczesnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy, oddanym społeczności studenckiej nauczycielem akademickim, związany kolejno z: Pracownią Toruńską Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, Archiwum Państwowym w Toruniu, Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Bydgoszczy, późniejszą Akademią Bydgoską oraz Uniwersytetem Kazimierza Wielkiego.

Pogrzeb Profesora odbędzie się w najbliższy piątek (16 grudnia) o godz. 13.30 w Toruniu. Ceremonia pożegnalna będzie miała miejsce w kaplicy Św. Teresy, o godz. 14 odprawiona zostanie msza św. pogrzebowa w Rzymskokatolickiej Parafii św. Józefa w Toruniu przy ul. św. Józefa 23/35. Odprowadzenie na miejsce wiecznego spoczynku nastąpi o godz. 15 na Centralnym Cmentarzu Komunalnym przy ul. Grudziądzkiej 192 w Toruniu.

Prof. Maksymilian Grzegorz urodził się 7 marca 1935 r. w Świeciu. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnym mieście w 1949 r. i następnie podjął edukację w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Grudziądzu. Już w liceum zrodziły się jego zainteresowania historią, w dużej mierze dzięki inspiracji nauczyciela dr. Stanisława Myśliborskiego-Wołowskiego. Po ukończeniu tej szkoły w 1953 r., został skierowany do pracy w Mogilnie w charakterze nauczyciela.

Po odbyciu rocznej, zasadniczej służby wojskowej w latach 1955-1956 podjął w 1957 r. studia historyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Pod kierunkiem profesora Karola Górskiego zaczął się specjalizować w badaniach nad średniowieczem, w szczególności nad dziejami zakonu krzyżackiego. Pracę magisterską napisał na temat kancelarii biskupstwa chełmińskiego. W okresie studiów angażował się w życie naukowe jako przewodniczący Koła Historycznego, a także w redakcji „Studenckiego Przeglądu Historycznego”.

Bezpośrednio po studiach przystąpił do realizowania pracy doktorskiej. Prowadzenie kwerend archiwalnych łączył z pracą w szkole w Świeciu. Pracę doktorską, poświęconą tematyce analizy dyplomatyczno-sfragistycznej dokumentów traktatu pokojowego toruńskiego z 1466 r., której promotorem był prof. Karol Górski, obronił w 1967 r. Został wówczas zatrudniony w Instytucie Historii PAN. Tam rozpoczął pracę nad pisaniem haseł do słownika historyczno-geograficznego ziemi chełmińskiej oraz Pomorza Gdańskiego. Jak po latach sam stwierdził, stało się to dziełem Jego życia.

Posiadał bardzo dobre kontakty z środowiskiem niemieckich mediewistów. Szczególnie cenił sobie znajomość i współpracę z Udo Arnoldem i B. Jahnigiem. Aktywnie współpracował z Instytutem Maxa Planca w Getyndze i Międzynarodową Komisją Historyczną do Badania Zakonu Krzyżackiego.

Habilitował się w 1984 r. na podstawie rozprawy pt.: „Struktura administracyjna i własnościowa Pomorza gdańskiego od schyłku XIII w. do 1454 r.” na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Recenzentami byli profesorowie: Henryk Samsonowicz, Antoni Czacharowski, Gerard Labuda. Z początkiem 1985 r. został powołany na stanowisko dyrektora Archiwum Państwowego w Toruniu. Po czterech latach, 1 września 1989 r. zdecydował się, za namową prof. Mariana Pawlaka, na podjęcie pracy w Wyższej Szkole Pedagogicznej.

Przejście Profesora do pracy w Bydgoszczy wiązało się z utworzeniem kierunku studiów historycznych. Już w roku następnym został kierownikiem Katedry Historii, a jednocześnie został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego. W sposób istotny przyczynił się do przekształcenia Katedry w Instytut Historyczny, którego dyrektorem pozostał do 1996 r.

W latach 1996-2002 pełnił funkcję dziekana Wydziału Historycznego. To w tym okresie (w 1999 r.) uzyskano prawa do nadawania stopnia doktora habilitowanego w zakresie historii. W 2004 r. otrzymał tytuł profesora. Był promotorem w postępowaniu o nadanie tytułu Doktora Honoris Causa UKW prof. Jerzemu Wyrozumskiemu. Wypromował 9 doktorów. Profesor Maksymilian Grzegorz przechodzi do historii przede wszystkim jako wybitny badacz osadnictwa, ustroju terytorialnego i społeczno-gospodarczego ziemi chełmińskiej i Pomorza Gdańskiego w okresie średniowiecza.

Cześć Jego pamięci.