Akcja Społeczna "Stop meningokokom"

Niekiedy także lekarze mają problemy z postawieniem trafnej diagnozy.

W początkowym stadium objawy sepsy przypominają przeziębienie. Szybkie rozpoznanie choroby ma niebagatelne znaczenie (50 proc. zgonów spowodowanych przez sepsę przypada na pierwszą dobę od momentu pojawienia się objawów choroby).

U około 20-40 proc. zdrowych ludzi (nosicieli) meningokoki występują w jamie nosowo-gardłowej, nie powodując żadnych dolegliwości ani objawów. Są sprawcami groźnych zakażeń, wywołują: zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych, posocznicę (sepsa), zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych.

Posocznica jest to uogólniona odpowiedź ludzkiego organizmu na zakażenie. Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i posocznica wspólnie określane są mianem inwazyjnej choroby meningokokowej - IChM.

Inne choroby, które wywołują meningokoki: zapalenie płuc, stawów, zatok, ucha środkowego, gałki ocznej, zapalenie wsierdzia i osierdzia, cewki moczowej, wywołują również zapalenia śluzówki macicy.

Zakażenia meningokokowe
Bakterie szerzą się drogą kropelkową oraz przez bezpośredni kontakt z wydzieliną dróg oddechowych człowieka chorego.

Kto najczęściej choruje:
- dzieci w wieku od 0 do 4 roku życia,
- młodzież,
Jednak pamiętać należy, że zachorować może każdy człowiek, bez względu na wiek. Najbardziej narażone są osoby mające bliskie, bezpośrednie kontakty z chorymi lub nosicielami.

Zakażeniu sprzyja:
- przebywanie w zatłoczonych pomieszczeniach o dużym natężeniu hałasu (dyskoteka, koncert);
- przebywanie dłuższy czas w grupie w zamkniętych pomieszczeniach (koszary internaty, akademiki);
- przygodne pocałunki;
- picie z jednej butelki, używanie wspólnych sztućców;
- palenie tego samego papierosa;
- bardziej podatni na zakażenie są ludzie, których organizm jest osłabiony wcześniejszymi infekcjami, wysiłkiem fizycznym, stresem, długotrwałym odchudzaniem itp.

Najważniejszymi sposobami zabezpieczenia się przed zachorowaniem są:
- profilaktyka poprzez stosowanie szczepień ochronnych; należy jednak pamiętać, iż szczepionka zabezpiecza przed zakażeniem meningokokami typu C (w chwili obecnej najgroźniejsze) i nie zabezpiecza przed zakażeniem typem B; można ją podawać osobom od 2 miesiąca życia; powyżej 12 miesiąca życia podaje się 1 dawkę szczepionki; o szczepieniu decyduje lekarz
- unikanie ryzykownych zachowań

Objawy zakażenia
W początkowej fazie podobne są do przeziębienia (gorączka, bóle stawowe, mięśniowe, ogólne złe samopoczucie). Mogą również wystąpić: bóle głowy, nudności, wymioty, sztywność karku, drgawki często świadczące o zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych.

Charakterystycznym objawem w postępującym zakażeniu jest wysypka wybroczynowa - plamki na skórze całego ciała w postaci drobnych czerwonych punkcików zlewających się w późniejszym okresie w duże plamy, które nie bledną pod naciskiem. Wysypka może być jednym z ostatnich objawów. Przyjmuje się że okres wylęgania choroby meningokowej wynosi 2- 10 dni.

U niemowląt pojawia się: brak apetytu, senność, odgięcie głowy do tyłu, wybroczyny, pulsujące ciemiączko, rozpaczliwy płacz, wymioty, biegunka, zimne dłonie oraz stopy, gorączka.

U dzieci poniżej 2 roku życia powyższe objawy mogą być mniej widoczne, a dominują takie jak: brak apetytu, wymioty, spowolnienie, rozdrażnienie, rozpaczliwy płacz, senność lub drażliwość, odchylenie głowy do tyłu, wybroczyny na skórze.

Po bezpośrednim kontakcie z osobą chorą na inwazyjną chorobę meningokokową należy natychmiast zgłosić się do lekarza, który może zalecić przyjęcie dawki antybiotyku, co znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania.

U dorosłych i dzieci starszych występują drgawki, wymioty, gorączka, sztywność karku, fotofobia, senność. Wybroczyny również mogą wystąpić u dzieci starszych oraz dorosłych.

Warto się szczepić
Szczepionka zabezpiecza przed zakażeniem meningokokami typu C, nie chroni przed zakażeniem typu B. Szczepionkę można podawać osobom od 2 miesiąca życia. Więcej informacji udziela Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Bydgoszczy.