Był konsultantem uzdrowiska

Marian Weiss urodził się w 1921 r. w Kaliszu. Był wychowankiem Państwowego Gimnazjum Humanistycznego im. A. Asnyka. W 1938 r. rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Kontynuował naukę w latach okupacji. Pracował też jako wolontariusz w Klinice Chirurgicznej.

Należał do pokolenia Kolumbów,

toteż nie dziwi, że w okresie wojny działał w konspiracji, za co został później odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1944 r. wstąpił w szeregi Wojska Polskiego. Po wyzwoleniu nostryfikował dyplom lekarski w Uniwersytecie Jagiellońskim. Podjął pracę w Jeleniej Górze, gdzie został zastępcą ordynatora oddziału chirurgicznego. W 1947 r. przeniósł się do Instytutu Chirurgii Urazowej w Warszawie, który prowadził prof. Adama Gruca. Zdobywa wykształcenie ortope-dyczno-urazowe, interesuje się leczeniem usprawniającym osoby po świeżych urazach oraz inwalidów wojennych. W 1948 roku został konsultantem Uzdrowiska w Ciecho-cinku. Funkcję tę pełnił do końca życia. Był inicjatorem Ośrodka Chorób Narządu Ruchu Dzieci w Sanatorium im. S. Markiewicza, nad którym sprawował nadzór naukowy.

W 1949 r. prof. Adam Gruca wydelegował go do pracy w Szpitalu Chirurgii Kostnej w Konstancinie. Od 1951 roku pełnił obowiązki dyrektora szpitala. Jego staraniem było przekształcenie 100-łóżkowego oddziału ortopedycznego w

nowoczesny ośrodek rehabilitacyjny

Marian Weiss to jeden ze współtwórców nowoczesnego polskiego modelu rehabilitacji. Dzięki jego zaangażowaniu Ośrodek w Konstancinie dynamicznie się rozwija. Powstaje Stołeczne Centrum Rehabilitacji (STOCER). Rozwijają się pracownie diagnostyczne, powstają też nowe, jak na przykład pracownia do oceny filmowej analizy ruchu i chodu. M. Weiss zostaje kierownikiem nowo utworzonego Zakładu Rehabilitacji Leczniczej AWF. Pnie się po szczeblach kariery naukowej. W 1958 r. uzyskuje stopień docenta. W 1963 r. Marian Weiss otwiera nowoczesny nowy obiekt szpitalny, zwiększając ilość łóżek do 450. Powstały znakomite warunki dla rozwoju dydaktyki i pracy naukowej. W 1961 r. Marian Weiss organizuje drugą w kraju Katedrę i Klinikę Rehabilitacji Akademii Medycznej w Warszawie. Sześć lat później otrzymuje tytuł profesora nadzwyczajnego. Stara się wprowadzić w życie polskie model rehabilitacji.

Wprowadził szereg modyfikacji

i metod leczniczych. Jego osiągnięcia były wysoko cenione w kraju i za granicą. Został ekspertem Światowej Organizacji Zdrowia. Pełnił funkcję wiceprezesa Międzynarodowego Towarzystwa Medycznego Paraplegia. Zajmował się też popularyzowaniem osiągnięć naukowych. Był wieloletnim członkiem Komitetu Redakcyjnego Chirurgii Narządów Ruchu i Ortopedii Polskiej, współredagował pismo "Paraplegia". Prof. M. Weiss był też członkiem Rady Uzdrowiskowej przy Prezesie Rady Ministrów.

Warto dodać, że był założycielem Towarzystwa Walki z Kalectwem i przez wiele lat pełnił w nim funkcję prezesa. Opublikował ponad 200 prac w pismach krajowych i zagranicznych. Był odznaczony wieloma odznaczeniami państwowymi, jednak najbardziej cenił sobie otrzymany od dzieci Order Uśmiechu. Rodziny Kalisz nadał mu honorowe obywatelstwo miasta.

Prof. Marian Weiss zmarł tragicznie w 1981 roku.