Ci aktorzy urodzili się w Kujawsko-Pomorskiem
To oni zagrali w popularnych filmach i serialach, a urodzili się w Kujawsko-Pomorskiem. Znasz wszystkich? Zobacz w naszej galerii >>>
Leonard Pietraszak
Leonard Pietraszak urodził się w 1936 roku w Bydgoszczy. Był jednym z najpopularniejszych polskich aktorów filmowych, teatralnych i telewizyjnych.
Największą rozpoznawalność przyniosły mu role pułkownika Krzysztofa Dowgirda w serialu awanturniczo przygodowym "Czarne chmury" (1973) w reżyserii Andrzeja Konica oraz w legendarnym serialu "Czterdziestolatek" (1974-1977) Jerzego Gruzy, w którym zagrał doktora Karola Stelmacha, serdecznego przyjaciela głównego bohatera inżyniera Karwowskiego.
Studiował chemię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Jak wspominał w wywiadach pierwsze kroki w aktorstwie poczynił w Bydgoszczy.
Po rezygnacji ze studiów na UMK zaczął pracę w przedsiębiorstwie "Ruch" i jednocześnie chodził na zajęcia ogniska teatralnego, które prowadzili aktorzy bydgoskiego teatru. To właśnie oni zachęcili Pietraszaka, żeby zdawał do szkoły aktorskiej w Łodzi. W II połowie lat 50. rozpoczął naukę na Wydziale Aktorskim PWSTiF w Łodzi, którą ukończył w 1960 roku.
Aktor zmarł 1 lutego 2023 roku i został pochowany na Cmentarzu Starofarnym w Bydgoszczy.
Wybrana filmografia Leonarda Pietraszaka:
1957 "Prawdziwy koniec wielkiej wojny" reż. Jerzy Kawalerowicz
1959 "Cafe pod Minogą" reż. Bronisław Brok
1959 "Awantura o Basię" reż. Maria Kaniewska
1961 "Komedianty" reż. Maria Kaniewska
1968 "Stawka większa niż życie" reż. Janusz Morgenstern, Andrzej Konic (serial)
1971 "Perła w koronie" reż. Kazimierz Kutz
1973 "Czarne chmury" reż. Andrzej Konic (serial)
1974-1977 "Czterdziestolatek" reż. Jerzy Gruza (serial)
1978 "Rodzina Połanieckich" reż. Jan Rybkowski (serial)
1981 "Vabank" reż. Juliusz Machulski
1982 "Danton" reż. Andrzej wajda
1984 "Vabank II, czyli riposta" reż. Juliusz Machulski
1987 "Kingsajz" reż. Juliusz Machulski
1993 "40 latek. 20 lat później" reż. Jerzy Gruza, Adam Iwiński
1998 "Złoto dezerterów" reż. Janusz Majewski
2011 "Listy do M." reż. Mitja Okorn
2012 "Dzień kobiet" reż. Maria Sadowska
Jan Nowicki
Aktor teatralny i filmowy. Legendarna osobowość polskiej sceny artystycznej.
Wystąpił w ponad stu filmach, kilkudziesięciu sztukach teatralnych. Od swej kultowej roli w filmie Sylwestra Chęcińskiego, zwany często "Wielkim Szu" polskiego filmu. Uważany też za pierwszego amanta polskiego kina.
Wybitny polski aktor urodzony 5 listopada 1939 roku w Kowalu koło Włocławka, przez większość życia artystycznego związany był z Krakowem i Teatrem Starym.
W latach 1958-60 studiował na Wydziale Aktorskim PWSTviF w Łodzi, następnie przeniósł się do krakowskiej PWST, gdzie w 1964 roku ukończył studia.
Od samego początku grał w teatrze u najwybitniejszych reżyserów: Jerzego Jarockiego, Zygmunta Hübnera, Bohdana Korzeniewskiego.
Pierwszą główną rolę filmową zagrał w "Barierze" Jerzego Skolimowskiego z 1966 roku.
Od 1999 roku jest Honorowym Obywatelem miasta Kowal.
Wybrana filmografia Jana Nowickiego:
1964 "Pierwszy dzień wolności" reż. Aleksander Ford
1965 "Popioły" reż. Andrzej Wajda
1966 "Bariera" reż. Jerzy Skolimowski
1969 "Pan Wołodyjowski" reż. Jerzy Hoffman
1970 "Życie rodzinne" reż. Krzysztof Zanussi
1970 "Dziura w ziemi" reż. Andrzej Kondratiuk
1971 "Trzecia część nocy" reż. Andrzej Żuławski
1973 "Sanatorium pod Klepsydrą" reż. Wojciech Jerzy Has
1975 "Noce i dnie" reż. Jerzy Antczak
1976 "Kilenc Honap" reż. Marta Meszaros
1978 "Zmory" reż. Wojciech Marczewski
1979 "Golem" reż. Piotr Szulkin
1982 "Wielki Szu" reż. Sylwester Chęciński
1986 "Magnat" reż. Filip Bajon
1989 "Lawa" reż. Tadeusz Konwicki
1989 "Bal na dworcu w Koluszkach" reż. Filip Bajon
1993 "Pajęczarki" reż. Barbara Sass
1996 "Dzieci i ryby" reż. Jacek Bromski
1997 "Sztos" reż. Olaf Lubaszenko
1998 "Historia kina w Popielawach" reż. Jan Jakub Kolski
1999 "Córy szczęścia" reż. Marta Meszaros
2004 "Tulipany" reż. Jacek Borcuch
2006 "Fundacja" reż. Filip Bajon
2009 "Rewizyta" reż. Krzysztof Zanussi
2011 "Daas" reż. Adrian Panek
2017 "Fanatyk" reż. Michał Tylka
2019 " Pan T." reż. Marcin Krzyształowicz
Grażyna Szapołowska
Urodziła się 19 września 1953 roku w Bydgoszczy, gdzie do siódmego roku życia mieszkała przy ul. Wyspiańskiego w Sielance. Potem przez siedem lat mieszkała w Toruniu. Jest aktorką filmową, teatralną i telewizyjną.
Laureatką wielu nagród m.in. Orła za główną rolę kobiecą w filmie "Pan Tadeusz" Andrzeja Wajdy. Stworzyła niezapomniane kreacje aktorskie w filmach wybitnych polskich reżyserów m.in. u Krzysztofa Kieślowskiego "Krótki film o miłości", "Magnacie" Filipa Bajona i "Przez dotyk" (w "Kronice przypadków") Magdaleny Łazarkiewicz.
W pierwszych latach kariery artystycznej, głównie eksponowano jej urodę, czyniąc z niej czołową amantkę polskiego kina. Już w liceum postanowiła zostać aktorką. I udało jej się w wieku dziewiętnastu lat, tuż po maturze, jeszcze bez specjalistycznego wykształcenia, grała we Wrocławskim Teatrze Pantomimy.
Debiutowała w spektaklu pantomimicznym według "Legendy" Wyspiańskiego. W 1977 roku ukończyła warszawską PWST, gdzie jej profesorami byli m.in. Andrzej Łapicki i Tadeusz Łomnicki. W latach 1977-1984 występowała w stołecznym w Teatrze Narodowym, pod kierownictwem Adama Hanuszkiewicza.
Po raz pierwszy na małym ekranie pojawiła się w 1974 roku w nowelowym filmie telewizyjnym "Najważniejszy dzień życia" u Sylwestra Szyszki (nowela "Telefon"), ale dopiero w nakręconym rok później serialu "40-latek" jej nazwisko pojawiło się w napisach. Wcieliła się w epizodyczną rolę inżynier Urszuli Nowowiejskiej.
Pierwszą, pełnometrażową fabułą kinową był polsko-jugosłowiański "Zapach ziemi", Dragovana Jovanovica w 1978 roku, gdzie Szapołowska zagrała żonę głównego bohatera.
Początek lat 80. przyniósł gwałtowny rozwój jej kariery. W 1982 roku wystąpiła w czterech filmach.
Dwa z nich uczyniły z niej prawdziwą gwiazdę: "Wielki Szu" Sylwestra Chęcińskiego, gdzie zagrała żonę tytułowego Wielkiego Szu, w którego wcielał się pochodzący z kujawskiego Kowala, Jan Nowicki. Druga przełomowa kreacja to główna rola piosenkarki Lizy w "Lata dwudziestelata trzydzieste" Janusza Rzeszewskiego.
W tym samym roku pojawiła się również u Grzegorza Królikiewicza w "Forcie XIII" oraz u Wiesława Saniewskiego w "Nadzorze", gdzie zagrała świetnie zniuansowaną psychologicznie więzienną funkcjonariuszkę Kingę.
W 1984 roku po raz pierwszy zagrała u Krzysztofa Kieślowskiego, wcielając się w postać Urszuli Zyro w filmie "Bez końca".
