Festiwal teatralny trwa! Uniwersalny aktor i reporterka z Bluesem

Dorota Warakomska opowiadała o Ameryce, a pies "Blues" spokojnie leżał na scenie.
(fot. Piotr Bilski )

Grudziądzka Wiosna Teatralna dobiega końca. W sobotę obejrzeliśmy przedostatni spektakl: popis jednego aktora, który posługując się manekinami, maskami, kostiumami, gra mężczynę, a zarazem kilka kobiet. Lech Walicki z Teatru Groteska w Krakowie wychodzi z tego karkołomnego zadania obronną ręką.

Przeczytaj także:Teatr Groteska z Krakowa gra w sobotę w Grudziądzu. Scena dla Allena!

Monodram to złe słowo dla komediowego przedstawienia, z nutką ironii, "Zagraj to jeszcze raz... - sam!" według Woody Allena. Aktor i zarazem reżyser stworzył spektakl dynamiczny, zabawny, nastrajający filozoficznie. Jak rozpocząć nowe życie po odejściu żony? Próbuje umówić się z nową dziewczyną, ale to nie jest wcale takie proste.
Walicki dwoił się i troił, żonglując rekwizytami. Spotkania z kolejnymi kobietami okazały się nieporozumieniem. Porzucony przez żonę mężczyzna probuje sam sobie uświadomić, o co mu tak naprawde w życiu chodzi, czego pragnie i jaka jest właściwie jego tożsamość?

Reporterka z Bluesem

Pies "Blues" w końcu zasnął. A widzowie słuchali opowieści o Ameryce...
(fot. Piotr Bilski)

Drugą część wieczoru wypełniła znana dziennikarka TVP Dorota Warakomska. Pojawiła się na scenie razem z pięknym psem. - To jest dżentelmen o imieniu "Blues" .
- Dżentelmen tak nie wygląda! - krzyknął ktoś z widowni.
- Owszem, to jest dżentelmen, gdyż jest posłuszny i wykonuje to, o co go proszę - ripostowała dziennikarka.
Pies ani przez chwilę nie utrudnił swojej pani opowieści o Drodze 66. Spokojnie leżał na scenie, ucinając sobie nawet drzemkę.

O legendarnej wręcz Drodze 66 z Chicago do Los Angeles (4 tys. km) Warakomska może opowiadać godzinami. Była korespondentką w USA i jest zauroczona tym krajem.
Zabrała publiczność w podróż kolejnym i etapami Drogi 66: od Chicago, przez Kansas, Oklahome, Teksas, Nowy Meksyk, Arizonę do Kaliforni.. Mówiła sporo o ludziach - serdecznych, życzliwych, czasem zwariowanych.

Wyświetliła serię zdjęć z całej trasy, z podłożoną, świetną muzyką. Droga ta dziś służy ludziom, którzy chcą wrócić do dawnych lat, powspominać, przeżyć przygodę.

Warakomska mogłaby opowiadać dłużej, ale skończyła tuż przed godz. 22. Dostała brawa. Odpowiadała na pytania. Podpisała autografy. Zobaczyliśmy Amerykę inną, niż w dziennikach telewizyjnych i o to chyba autorce chodziło.