Igor Griszczuk zapamiętamy w Słupsku

- Został pan laureatem naszego konkursu. Trudno, by było inaczej, wszak pan zdobył z Energą Czarnymi brązowy medal.
- Pamiętają mnie jeszcze w Słupsku? I to aż tak? Cieszę się. Dziękuję.

- Słupsk to taki pański drugi dom w Polsce. Trzy lata, które pan tu spędził, wspomina pan jeszcze?
- Oczywiście. Wciąż miło i spokojnie. Tak sobie czasem jeszcze myślę, aby wrócić do Słupska i dokończyć to, czego nie było mi dane zrobić pod koniec mojego trzeciego roku pobytu.

- Tyle że wtedy odjeżdżał pan w minorowym nastroju.
- To co złe, to już za nami. Wiem, że trenera bronią wyniki. Chciałbym jeszcze spróbować podjąć tę rękawicę. Kto wie, może jeszcze się uda. Trzeba wyznaczać sobie cele.

- Tyle że tego pańskiego wyniku --brązowego medalu z zespołem, nikt jeszcze nie powtórzył.
- Nie ma ludzi niezastąpionych. Daj Boże, by się komuś udało, życzę tego temu miastu. Mam u was wielu przyjaciół i to ważne byście mieli sukcesy. Chociaż ligi nie zaczęliście dobrze.

- Tak jak Anwil, który pan teraz prowadzi, tyle że my słabo grając, przegrywaliśmy, a Włocławek - wygrywał.
- Poczekajcie. Trzeba cierpliwości. Ja znam Igorsa Miglinieksa i Dainiusa Adomaitisa, to bardzo dobrzy ludzie na tym stanowisku i na pewno wyniki przyjdą. Trzeba być cierpliwym. Macie rozsądnych zawodników.

- Mówią nawet, że za Igora Griszczuka pracowali mniej na treningach niż obecnie.
- To znaczy, że u mnie mało pracowali i mogłem ich jeszcze przycisnąć. Spokojnie. Zaczniecie wygrywać.

- Najlepszym zawodnikiem wybranym przez kibiców był Przemysław Frasunkiewicz, także pański podopieczny.
- Docenili w Słupsku, to co razem dokonaliśmy. A więc brawo. Dobrze, że pan zadzwonił. Proszę pozdrowić ode mnie cały Słupsk.

ŹRÓDŁO:
Głos Pomorza: Griszczuk: proszę pozdrowić ode mnie cały Słupsk