Studia artystyczne rozpoczął w 1938 r. w Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, a ukończył na UMK w Toruniu w 1948 r. Pierwsza wystawa jego prac malarskich odbyła się w 1945 r. w Inowrocławiu.
Potem osiadł w Koszalinie, gdzie stał się współtwórcą miejscowego środowiska artystycznego i pierwszym prezesem Oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków. Był też dyrektorem Wydziału Kultury i Sztuki.
Uprawiał malarstwo sztalugowe i architektoniczne, polichromię kościołów, architekturę wnętrz, rysunek i grafikę użytkową. Swój dorobek prezentował na 40. wystawach indywidualnych i ponad 100. zbiorowych w kraju i za granicą. Utrzymywał kontakty ze środowiskiem kulturalnym Inowrocławia.
W latach 60. związał się z Płockiem, gdzie m.in. był wykładowcą w Studium Nauczycielskim, organizatorem oddziału ZPAP i współzałożycielem Grupy Płockiej 68 oraz projektantem symboli upamiętniających miejsca walk i męczeństwa Ziemi Płockiej.
Był laureatem wielu nagród i wyróżnień państwowych za działalność artystyczną i społeczną.
