Inowrocław. Stanisław Wachowiak - postać niezwykła

Przyszedł na świat w 1890 r. w Smolicach koło Gostynia w Wielkopolsce. Po studiach osiadł w Poznaniu. Kiedy z początkiem 1916 r. ogłoszono konkurs na członka zarządu i podskarbiego potężnego Banku Ludowego w Inowrocławiu, zgłosił swoją kandydaturę i został przyjęty.

Z Inowrocławiem związał się dość krótko, bo tylko do 1920 r., ale za to intensywnie. Ten pięcioletni okres wywarł wielki wpływ na kondycję i postawę Wachowiaka. Pozycja społeczna, jaką tu osiągnął, była trampoliną dla dalszej kariery.

Zawędrował na szczyty elit politycznej i finansowej II RP.
Gdy wybuchła wojna, odegrał wielką rolę w organizowaniu pomocy humanitarne. W dniach kapitulacji powstania warszawskiego spadły na niego ciężkie obowiązki związane z prowadzeniem rozmów z Niemcami w sprawie warunków ewakuacji ludności z miasta.

W kwietniu 1946 r. uciekając przed uwięzieniem opuścił Polskę, resztę życia spędzając w Anglii, Irlandii i od 1953 r. w Brazylii. Działał aktywnie w życiu Polonii. W 1966 r. papież Paweł VI w dowód jego zasług dla Kościoła nadał mu komandorię orderu św. Grzegorza Wielkiego. Zmarł w Săo Paulo 4 marca 1972 r. i tam został pochowany.

W maju 2001 r. na gmachu Banku Spółdzielczego (tam, gdzie był Bank Ludowy) w Inowrocławiu odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą S. Wachowiakowi.

Szerzej sylwetkę tego niezwykłego człowieka przypomnimy w następnym piątkowym wydaniu "Pomorskiej", 14 maja.