Inowrocław, Strzelno. Z okazji 40. rocznicy Bydgoskiego Marca medale dla mieszkańców powiatu inowrocławskiego i mogileńskiego. Zdjęcia

Zobacz wideo: Takie są nowe zasady szczepień. Zobacz koniecznie!

A oto osoby odznaczone przez Mateusza Morawieckiego medalami 100-lecia odzyskania niepodległości:

Tadeusz Bieniek urodzony w Lipnikach, powiat Gorlice, poszukiwacz nafty, osiadł na Kujawach i od 1977 roku prowadził zakład kamieniarski w Pakości. Od 1978 roku zamieszkał w Inowrocławiu i natychmiast zaangażował się w działalność społeczną. W latach 1998-2002 był radnym Rady Miejskiej, upominał się na tym forum o poszanowanie wartości chrześcijańskich. Od 1981 r. jest członkiem Towarzystwa Świętego Wojciecha, a od 1995 roku przez wiele lat był prezesem regionu kujawskiego. W 2004 roku stanął na czele zarządu głównego tego Towarzystwa w Archidiecezji Gnieźnieńskiej. Był jednym z pomysłodawców oraz współrealizatorem budowy nowego pomnika św. Wojciecha w Inowrocławiu (zniszczonego przez Niemców w czasie II wojny światowej), skutecznie doprowadził do przywrócenia patronatu tego Męczennika dla Gimnazjum nr 1. W 1999 roku był jednym z inicjatorów powołania do życia szkół katolickich w Inowrocławiu. Od 2009 roku jest wiceprezesem inowrocławskiego oddziału Klubu Inteligencji Katolickiej. Jako mistrz kamieniarski (wspólnie z synami) wykonał (często tylko po kosztach lub całkiem społecznie) wiele tablic, grobów lub obelisków upamiętniających ważne dla lokalnego społeczeństwa wydarzenia lub zasłużonych ludzi (np. obelisk ku czci żołnierzy AK na Skwerze Sybiraków , pomnik Jana Pawła II na skwerze jego imienia, obelisk upamiętniający Piotra Bartoszcze na polach Radłówka, tablica na grobie Józefy Kasprowiczowej, tablicę poświęconą księdzu Jerzemu Popiełuszce w kościele ZNMP).

Zbigniew Gedowski, kierowca w Inowrocławskich Zakładach Metalowych "Inoterma-Domgos", działacz opozycji politycznej w PRL. Uczestnik strajku w "Domgosie" (9-10 IX 1980 r.), organizator pierwszego zebrania MKZ NSZZ "Solidarność" w Inowrocławiu (członek zespołu ds. postulatów i występujących nieprawidłowości, od grudnia 1980 r. szef miejskich struktur związku). Zaangażowany w powstanie i rozwój Niezależnego Samorządnego Związku Młodzieży Szkolnej "Solidarność", bliski współpracownik NSZZ "Solidarność Chłopska" oraz NSZZ RI "Solidarność" - współorganizator akcji protestacyjnych, m.in. blokady ul. Fornalskiej w Inowrocławiu (22 I 1981 r.) oraz zaorania ziemi należącej do RSP "Zgoda" i PGR Kruśliwiec (23 VIII 1981 r.), uczestnik ogólnopolskiego strajku rolników w Bydgoszczy (16 III-17 IV 1981 r.) oraz protestu zorganizowanego w inowrocławskiej siedzibie ZSL (16-17 IV 1981 r.). 13 XII 1981-9 III 1982 internowany w ośrodku odosobnienia w Potulicach.
Po odzyskaniu wolności działacz opozycji antykomunistycznej, współpracownik Ogólnopolskiego Komitetu Oporu Rolników "Solidarność". Od lipca 1982 r. w ukryciu, po ujawnieniu się w kwietniu 1983 r. aresztowany, zmuszony do zapłacenia odszkodowania na rzecz RSP "Zgoda" w związku z akcją protestacyjną zorganizowaną 23 VIII 1981 r. W 1983 r. wyemigrował do USA, od 2006 r. w Polsce doradca związków zawodowych, współorganizator akcji protestacyjnych w Inowrocławskich Kopalniach Soli "Solino" S.A. Kawaler Krzyża Wolności i Solidarności.

Franciszek Karpiński, członek NSZZ "Solidarność", działacz opozycji antykomunistycznej w PRL. Działalność opozycyjną rozpoczął przed Sierpniem 1980 r. Dzięki współpracy z Janem Zielińskim otrzymywał wydawnictwa drugiego obiegu, które kolportował wśród pracowników Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Inowrocławiu. We wrześniu 1980 r. uczestniczył w powołaniu struktur NSZZ "Solidarność" w PGKiM (pełnił funkcję członka Komisji Rewizyjnej), następnie zaangażował się w pracę na rzecz Zarządu Oddziału "Solidarności" w Inowrocławiu. Po 13 grudnia 1981 r. utrzymywał kontakty z Janem Zielińskim, Romanem Bartoszcze, Jarosławem Brejzą, Zygmuntem Tucholskim, Piotrem Śmiejkiem, Zbigniewem Gedowskim i Jerzym Strugałą. Działalność ta polegała na kolportażu nielegalnych wydawnictw, zbiórce pieniędzy dla rodzin osób internowanych i aresztowanych w wyniku wprowadzenia stanu wojennego. W związku z działalnością opozycyjną był represjonowany i inwigilowany przez SB. 14 lutego 1984 r. został tymczasowo aresztowany za sporządzenie i kolportaż ulotek (areszt opuścił 25 lipca 1984 r.). 16 stycznia 1984 r. został pobity przez funkcjonariuszy MO w Inowrocławiu sprawę umorzono. W latach 1984-1985 rozpracowywany przez SB w ramach sprawy operacyjnego rozpracowania krypt. "Spółka". Pomimo represji ze strony aparatu bezpieczeństwa PRL prowadził działalność opozycyjną aż do 1989 r. W 1988 r. uczestniczył w powołaniu Tymczasowego Zarządu Oddziału NSZZ "Solidarność" w Inowrocławiu, jak również w działaniach zmierzających do reaktywowania struktur "Solidarności" w PGKiM. W kwietniu 1989 r. wziął udział w zebraniu założycielskim Obywatelskiego Porozumienia Wyborczego, które zorganizowało kampanię kandydatów Komitetu Obywatelskiego "Solidarność".

Kazimierz Kowalski, pracownik ZPO "Modus", organizator struktur NSZZ "Solidarność" w Inowrocławiu. Przewodniczący Komitetu Założycielskiego NSZZ "Solidarność" w ZPO "Modus" w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu (w grudniu 1980 r. wybrany na przewodniczącego komisji zakładowej "Solidarności" w tym zakładzie), organizator akcji protestacyjnych w przedsiębiorstwie. Uczestnik pierwszego zebrania MKZ NSZZ "Solidarność" w Inowrocławiu (wybrany do ścisłego kierownictwa władz związkowych w mieście), delegat na I WZD Regionu Bydgoskiego NSZZ "Solidarność". Po wprowadzeniu stanu wojennego aktywny działacz opozycji antykomunistycznej, organizator pomocy finansowej i żywnościowej dla rodzin osób represjonowanych przez władze komunistyczne oraz akcji ulotkowych, kolporter niezależnej prasy. Współorganizator spotkań mieszkańców Inowrocławia z kandydatami Komitetu Obywatelskiego "Solidarność" w 1989 r., przewodniczący struktur związkowych w inowrocławskim "Modusie"; 5 X 1989 r. wybrany na przewodniczącego Oddziału NSZZ "Solidarność" w Inowrocławiu, członek Zarządu Regionu Bydgoskiego oraz delegat na II VII KZD NSZZ "Solidarność". Kawaler Krzyża Wolności i Solidarności.

Alfred Krysiak jest emerytowanym nauczycielem fizyki, pedagogiem krzewiącym takie wartości, jak patriotyzm, pracowitość, sumienność, otwarcie na potrzeby innych ludzi. W okresie aktywności zawodowej, jak również po przejściu na emeryturę należał do najbardziej zaangażowanych społecznie mieszkańców miasta. Najdłużej związany był z turystyką i krajoznawstwem jako przewodnik PTTK, organizator kilkuset imprez (wycieczek, rajdów, obozów wędrownych dla młodzieży), założyciel Klubu Turystyki Rowerowej "Kujawiak" oraz autor licznych publikacji popularyzujących region kujawski, w tym przewodników "Kujawski Szlak Łokietka", "Rowerem po Kujawach" oraz poczytnego przewodnika "Inowrocław i Kujawy". Był również inicjatorem wielu wydarzeń o charakterze kulturalno-artystycznym. Występował w orkiestrze skupiającej nauczycieli i teatrze amatorskim, a także zajmował się działalnością reżyserską i czysto organizatorską. Alfred Krysiak promował wydarzenia artystyczne bogate w wartości patriotyczne i wychowawcze, współpracując m.in. z Barbarą Wachowicz, która na jego zaproszenie wielokrotnie przybywała do Inowrocławia z wystawami i promocją swoich książek. Przygotował wiele koncertów poetycko-muzycznych, spotkań, przedstawień teatralnych z niezapomnianym "Czasem nasturcji" i "Wodewilem Warszawskim". Był współzałożycielem i przez wiele lat przewodniczącym Stowarzyszenia Wychowanków Gimnazjum i Liceum Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Wielowątkowa działalność tej organizacji w pierwszych dekadach jej istnienia była w dużej mierze osobistym dziełem Alfreda Krysiaka, jako sekretarza generalnego a następnie prezesa zarządu. Przełomowe wydarzenia roku 1980 zbiegły się z kulminacją społecznej aktywności Alfreda Krysiaka. Z całą pewnością uznać go trzeba za spiritus movens wszelkich poczynań NSZZ "Solidarność" Pracowników Oświaty i Wychowania zarówno w Liceum Jana Kasprowicza, jak i na całych Kujawach Zachodnich. Był członkiem władz związkowych na Kujawach Zachodnich wydelegowany do utrzymywaniu stałych kontaktów z Krajową Sekcją Oświaty w Gdańsku. Przygotował w auli licealnej takie wydarzenia, jak zebranie założycielskie Związku, spotkanie z Danutą Nowakowską, spotkanie z Anną Walentynowicz czy zebranie z udziałem ponad stu delegatów Krajowej Sekcji Oświaty NSZZ "Solidarność". Po 13 grudnia 1981 r. współorganizował konspiracyjne spotkania i zbiórkę funduszy dla rodzin osób internowanych. Alfred Krysiak nadal jest aktywny w życiu społecznym, m.in. w Towarzystwie Miłośników Miasta Inowrocławia, które ostatnio przyznało mu swoje członkostwo honorowe. Za swą pracę został w 1990 r. wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Józef Powałowski, aktywnie zaangażowany w przemiany ustrojowe kraju. Od 1980 roku związany z Porozumieniem Centrum jako pełnomocnik na terenie gminy Strzelno. Przewodniczący RS AWS oraz członek władz wojewódzkich. Współzałożyciel i doradca NSZZ "Solidarność" w PGR Strzelno, współpracował z działaczami Rolniczej Solidarności. Przewodniczył Komisji Porozumiewawczej NSZZ "Solidarność" na terenie gminy Strzelno. W latach stanu wojennego aktywny w podziemnych strukturach przy kolportażu prasy i ulotek, które pozyskiwał z Bydgoszczy oraz od księży Alojzego Święciochowskiego ze Strzelna i Alojzego Zielińskiego z Orłowa. Organizował wyjazdy do Warszawy na msze święte sprawowane przez księdza Jerzego Popiełuszkę. Za swoją działalność często wzywany i przesłuchiwany przez SB w Mogilnie. W roku 1989 włączył się w działalność Komitetów Obywatelskich organizując kampanię wyborczą na terenie gminy Strzelno kandydatom do parlamentu. Po roku 1990 w działalności związkowej zajmował się sprawami rolnictwa, a w szczególności restrukturyzacją likwidowanych PGR. Pełnił funkcje Przewodniczącego Sekcji Rolnej przy Zarządzie Regionu Bydgoskiego NSZZ "Solidarność". Swoim doświadczeniem i zaangażowaniem wspiera nadal swoich "następców",a jego postawa patriotyczna znajduje naśladowców.

Lech Tomaszewski ukończył Technikum Rolnicze w Bielicach, studiował zaocznie historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (19761981); pracownik IZCh, działacz NSZZ "Solidarność". Uczestnik strajku okupacyjnego w IZCh (5-7 IX 1980 r.), następnie przewodniczący Komitetu Założycielskiego NSZZ "Solidarność" w tym przedsiębiorstwie; 12 XII 1980 r. wybrany na przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" w IZCh. Delegat na I WZD Regionu Bydgoskiego NSZZ "Solidarność", członek Prezydium Zarządu Regionu Bydgoskiego NSZZ "Solidarność" (odpowiedzialny za propagandę związkową), delegat na I KZD. Współzałożyciel Bydgoskiej Solidarnościowej Oficyny Wydawniczej; redaktor i współredaktor pism związkowych: "Dziennik Uchwał Zarządu Regionu Bydgoskiego NSZZ 'Solidarność'", "Solidarność Sody" oraz "Solidarność Wyborcza". Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się w Balinie k. Inowrocławia; po zwolnieniu z pracy rozpoczął własną działalność gospodarczą. Działacz opozycji antykomunistycznej, kolporter wydawnictw bezdebitowych, organizator akcji ulotkowych, współtwórca podziemnej grupy spotykającej się w Głuchej Puszczy k. Orchowa w muzeum stworzonym przez Stanisława Pijanowskiego; utrzymywał kontakty z Solidaritet Norge-Polen w Norwegii. Wydawca i redaktor gazet drugoobiegowych "Niezależny Obserwator Solidarności NOS" i "Gazeta Prześmiewcza Sztandar MSW"; w l. 1983-1989 współorganizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Strzelnie. Kawaler Krzyża Wolności i Solidarności.