Inteligentni milczą o kłamstwie

Tak było jeszcze kilka miesięcy temu, tak było dwa lata temu i przed każdymi wyborami. Obietnice przedwyborcze, to prawda, są wyjątkowym zjawiskiem, bo, choć zwykle nierealne, nie do końca szczere, i choć wszyscy o tym wiemy, to po cichu przyzwalamy, by nas oszukiwano.

Dlaczego dajemy się oszukiwać?

Zgadnij Kto obiecuje?

Rozpoznajesz, do którego polityka należą pełne przedwyborczych obietnic usta? Odpowiedzi szukaj na końcu artykułu.

Bo przyzwyczailiśmy się, że wszyscy kłamią, a polityków różni tylko to, który z nich umie lepiej uwiarygodnić własne łgarstwo. Dajemy się oszukiwać przez wypowiedzi, które, choć logiczne... są fałszywe. Świadomie dajemy się okłamywać, choć dobrze wiemy, że żadna partia, choćby chciała, nie będzie w stanie po wyborach zrealizować wszystkich przedwyborczych obietnic. Pozwalamy się zwodzić, bo świat pozorów jest poręczniejszy, bo wygodnie nam jest wierzyć, że będzie lepiej. Jeszcze całkiem niedawno mówiło się, że politycy kłamią, więc prawdy należy szukać wśród autorytetów, intelektualistów, ekspertów. Pamiętamy na pewno kolejne "rządy fachowców". Potem już każdy polityk mógł być "fachowcem", "ekspertem", bo choć może nie miał wykształcenia ani doświadczenia w dziedzinie, której resort właśnie objął, ale za to był inteligentny i szybko się uczył. W końcu zawsze mógł zatrudnić 12 doradców i dalej opowiadać, że właśnie buduje "tanie państwo i jest w połowie drogi".

Mijanie z prawdą

Tak się to nazywało do niedawna. Teraz już niemal z każdych politycznych ust słychać: "Pan kłamie!" I tylko co powiedzieć o kandydacie do Sejmu, który dopiero co grzmiał na spotkaniu z wyborcami: "Nie dajcie się zwieść obietnicom! Nie pozwólcie się okłamywać!", "Najważniejszy jest honor!", a po paru dniach z uroczą lekkością przeskakuje do partii, która w porannej gazecie odnotowała wyższy słupek sondażowy?

Kłamstwo jak chleb powszedni

Uwierzyliśmy już, że "eksperci" i "fachowcy" kłamią równie bezkarnie jak politycy. Więc kiedy słyszymy, iż najnowsze badania wykazały, że powszechnie stosowany lek zawiera szkodliwe substancje, zaraz rozlegają się głosy: "A kto sponsorował badania? Może konkurencyjny koncern farmaceutyczny?" Coraz powszechniejsza staje się opinia, że jeśli badania sfinansuje gigant alkoholowy, to okaże się, że nadużywanie alkoholu jest bardzo zdrowe. Zdążyliśmy już uwierzyć, że nawet najbardziej absurdalną tezę można kupić i podać tak, że i tak większość z nas uwierzy.

Zdemaskować kłamcę!

Nie tak szybko. Testy wykazały, że nauczyciele mają skłonność uważać za bardziej inteligentnych tych uczniów, którzy słysząc kłamstwo milczą, niż tych, którzy zaraz dzielą się swoim odkryciem. W istocie, bardziej inteligentni wydają nam się ci, którzy zostawiają wiedzę o kłamstwie dla siebie niż ci, którzy kłamcę natychmiast zdemaskują. Nie działa to tylko w życiu politycznym, ale ono rządzi się zupełnie innymi prawami.

Czy obietnice przedwyborcze to rzeczywiście kłamstwa?

Wielu filozofów zajmowało się kłamstwem. Jean Paul Sartre zauważył, iż kłamca doskonale zna prawdę, którą wypacza. Nie kłamie więc ten, kto szerząc kłamstwo, sam mu ulega. A więc ci, którzy twierdzą, że jako jedyni mają słuszny plan uczynienia Polski miodem i mlekiem płynącej, i jako jedyni są prawdziwymi Polakami, tylko stali się ofiarą "zmasowanego ataku liberalnych mediów", oni nie kłamią! Oni przecież wierzą w swój geniusz.
Ku pokrzepieniu.

Słowa na szczęście nie okazują się prawdą tylko dlatego, że je wypowiadamy.
W końcu od innych istot na ziemi odróżnia nas to, że możemy postawić granicę między prawdą a fałszem. Możemy też wytknąć kłamcę palcem albo w kolejnych wyborach pozbawić go krzyżyka przy jego nazwisku. Możemy też, nic nie mówiąc, patrzeć, czy mają coraz dłuższy nos jak Pinokio, któremu nos wydłużał się w miarę wypowiedzianych kłamstw.