- Czy drużyna Polonii ma skład, jaki pan sobie wymarzył, przyjmując propozycję kierowania klubem?
- Kiedy obejmowałem funkcję prezesa było już mało czasu na budowanie drużyny. Niby dopiero rozpoczęło się podpisywanie umów, ale wiadomo, że rozmowy transferowe trwały od września, października. Byliśmy mocno spóźnieni i nie mogliśmy pracować spokojnie. Pewne warianty składu były już nierealne, bo znaczna część zawodników podjęła już zobowiązania. I gdyby ktoś wtedy powiedział mi, że możemy mieć taki właśnie skład, wziąłbym go w ciemno. Musieliśmy jednak popracować sami, by zbudować taką ekipę. Mieszankę doświadczenia i młodości, która, w co mocno wierzę, pozytywnie zaskoczy kibiców.
- Kto pierwszy podał nazwisko Grega Hancocka jako kandydata na lidera drużyny?
- Kiedy pierwszy raz spotkałem się z Jerzym Kanclerzem, każdy z nas miał wypisanych dwanaście nazwisk zawodników - kandydatów do składu. W dziesięciu przypadkach się zgadzaliśmy, a w tym gronie był między innymi Hancock. On ma już 42 lata i pewnie niedługo zacznie myśleć o zakończeniu kariery, ale to wciąż świetny zawodnik. Jest skuteczny na torze i bardzo pomocny w parkingu. Na pewno będzie dobrym duchem naszej drużyny. A najmłodsi poloniści będą mieli się od kogo uczyć. Cieszę się, że udało nam się namówić do startów w Bydgoszczy.
- Miał pan chwile zwątpienia? Na przykład, kiedy pana pierwsza rozmowa z Emilem Sajfutdinowem zakończyła się fiaskiem?
- Nie odebrałem tego jako osobistą porażkę. Nie miałem wpływu na to, co działo się w klubie wcześniej, nie mogłem rozpocząć negocjować z nim wcześniej. Od razu założyłem, że będzie pierwszym żużlowcem, któremu zaproponujemy kontrakt. Emil zdecydował inaczej, wybrał Częstochowę. Był to cios dla wielu kibiców, bo traktowali Sajfutdinowa jak wychowanka klubu. Wniósł do tej drużyny wiele dobrego, nie zostawił jej po spadkach do I ligi. Kibice bardzo się z nim zżyli. Trudno mieć jednak żal do zawodnika, który chce zadbać o swoją przyszłość. Żałuję tylko, że wcześniej nie poznałem jego decyzji, zaoszczędzilibyśmy trochę czasu. Nie wykluczam jednak, że za rok Emil znów będzie u nas.
Polonia Bydgoszcz - artykuły, relacje, newsy, zdjęcia, materiały wideo
- Porażka w tych rozmowach rozsypała układankę?
- Nie, bo musieliśmy liczyć się z takim obrotem spraw. O tym, że Włókniarz podchodzi Emila słychać było od dawna. A w każdej plotce jest trochę prawdy. Oczywiście, do końca wierzyłem, że zdołamy go zatrzymać. Nie udało się, więc trzeba było wdrożyć plan B, a potem kolejne. Takie trudne sytuacje mnie mobilizują, jeszcze bardziej spinam się do działania. Po wielu rozmowach, z różnymi zawodnikami, w końcu udało nam się wszystko dograć.
- To były trudne rozmowy?
- To mało powiedziane. W klubie spędzaliśmy nawet po dwadzieścia godzin na dobę. Czasem wychodziliśmy nad ranem, bo ze względu na różnicę czasu ze Stanami Zjednoczonymi, w takich godzinach toczyły się negocjacje. Bywało nerwowo, ale teraz mam satysfakcję.
- Pozwoli pan, że z gratulacjami wstrzymam się do zakończenia nowego sezonu?
- Oczywiście, przecież nawet najlepszy na papierze skład, niczego nie gwarantuje w rzeczywistości. To będzie trudny rok dla większości drużyn, bo aż trzy spadną z ekstraligi. Rozgrywki zapowiadają się bardzo ciekawie. Nie tylko ze względu na nowy regulamin. Dawno nie było tyle ruchu na rynku transferowym co teraz i takich hitów. Kluby zmieniali przecież głównie liderzy. Było sporo niespodzianek.
Zagłosuj na Sportowca Regionu 2012 i wygraj karnet na Polonię Bydgoszcz!
Czytaj e-wydanie »
