Klej w nowej normie

Najważniejszą zmianą, którą wprowadza nowa norma, jest obowiązkowe określenie klasy reakcji na ogień.

Klasa reakcji na ogień określa też pośrednio typ kleju, ponieważ żaden klej wysokoelastyczny o zwiększonej przyczepności - a więc zawierający dużą ilość dodatków chemicznych - nie powinien mieć klasy mniejszej niż A2. Oznacza to, że łatwo będzie zweryfikować tzw. elastyczność.

Kolejną zmianą dla każdego kleju do zastosowań wewnętrznych jest określenie przyczepności nie tylko w warunkach znormalizowanych (jak do tej pory), ale również przyczepności po zanurzeniu w wodzie (próbki do badania przechowuje się przez 21 dni w wodzie).

Pozostałe wymagania dotyczące przyczepności, czasów otwartych, obniżonego spływu pozostają niezmienione.

Nasiąkliwość i rozmiar
Jak jednak - poza sprawdzeniem zgodności wyrobu z normą - odpowiednio dopasowywać kleje do różnego rodzaju płytek?

Ważne czynniki, którymi należy się kierować przy wyborze kleju, to nasiąkliwość oraz rozmiar płytek.

Niską nasiąkliwość zapewnia płytkom mała porowatość, warstwa szkliwa lub impregnat. Od stopnia nasiąkliwości zależy też, czy płytka podatna będzie na przebarwienia, a co za tym idzie, czy będzie wymagać kleju, wytwarzanego na bazie białego cementu.

Powoli odchodzi się od klasycznych rozmiarów płytek 30 na 30 cm. Modne są kafle większe, co najmniej 40 na 40 cm. Coraz bardziej popularne stają się prostokąty, i to o niebanalnych wymiarach - na przykład 30 na 90 cm - a nawet większe. Taka duża powierzchnia wymusza użycie klejów samorozpływnych, które gwarantują, że pod wpływem docisku klej sam rozpływa się pod płytką, równomiernie wypełniając przestrzeń pod nią.