Maria Danuta Betto - poetka z Włocławka

Pierwszy wiersz jej autorstwa wydrukowano w nieistniejących już łódzkich "Odgłosach", potem publikowała również między innymi w "Gazecie Pomorskiej" i w tygodniku "Kujawy". Jej debiut poetycki z roku 1984 ma niezapomniany tytuł: "Dlaczego na miłość nie biją dzwony". Wydany w Łodzi, sfinansowało zaprzyjaźnione Dobrzyńsko-Kujawskie Towarzystwo Kulturalne z Włocławka.

W regionie i w Polsce stało się wówczas głośno o pielęgniarce z Włocławka, która lakonicznie, ale poruszająco zmierzyła się uczuciem i jego determinującym wpływem na los człowieka. Już wówczas naznaczyła wiersze swoją samotnością, ale trzeba było czekać kilka lat, aby dała też odczuć, iż tkwią w niej, jak drzazga, ciężkie, wojenne doświadczenia rodzinne.

Stefan Pastuszewski, wierny towarzysz poezji Marii Danuty, napisał w posłowiu do "Wierszy wybranych", wydanych w Bydgoszczy w 2003 r. że "... w odróżnieniu od znajdujących się w podobnej sytuacji życiowej poetek Danuty Kostewicz, Ewy Lipskiej i Julii Hartwig, autorka nie filozofuje, nie szuka przyczyn i uzasadnień określonych stanów, a nade wszystko wyższego sensu, bowiem sensem jest dla niej sam byt..."

W tym względzie twórczość Marii Danuty Betto kojarzy się Stefanowi Pastuszewskiemu z pisaniem Wisławy Szymborskiej: "... to typowe kobiece życie i przeżywanie życia z nietypowym jednak widzeniem - filuternym i trzeźwym".

Więcej w papierowym wydaniu "Pomorskiej" w sobotę 16 bm.