Masowa wycinka lasów czy obserwacje przewrażliwionych mieszkańców?

Podobne spostrzeżenia mają biegacze i rowerzyści, którzy zapuszczają się w lasy od strony Glinek. I nie tylko oni. O wycinkach „ich” lasów informują również mieszkańcy Osowej Góry i Błonia. Niektórzy dopatrują się tu polityki, twierdzą, że wycinki zorganizowano w czasie, gdy do lasu z powodu koronawirusa wchodzić nie było można. Czy faktycznie bydgoskie i podbydgoskie lasy stały się ofiarą masowej wycinki? Leśnicy widzą to zupełnie inaczej.

Lasy należące do Skarbu Państwa, którymi administrują Lasy Państwowe, położone w granicach administracyjnych miasta jak i pod miastem są normalnymi lasami gospodarczymi. Oznacza to, że prowadzona jest w nich zwykła gospodarka leśna. Jednak lasy miejskie i podmiejskie, ze względu na swój charakter, traktujemy specjalnie.

- Lasy należące do Skarbu Państwa, którymi administrują Lasy Państwowe, położone w granicach administracyjnych miasta jak i pod miastem są normalnymi lasami gospodarczymi - podkreśla Andrzej Białkowski, nadleśniczy Nadleśnictwa Bydgoszcz. - Oznacza to, że prowadzona jest w nich zwykła gospodarka leśna. Jednak lasy miejskie i podmiejskie, ze względu na swój charakter, traktujemy specjalnie. Doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że wielu mieszkańców uznaje je za tereny rekreacyjne, parkowe – choć parkiem nie są. Dlatego na przykład w nowym Planie Urządzenia Lasu sosna, która dominuje w lasach nadleśnictwa, będzie miała wiek rębny ustalony na 110 lat.

- W samym mieście jak i pod miastem prowadzimy bardzo ograniczoną wycinkę. W jednym miejscu nie wycinamy więcej niż 4 hektary lasu, wyjątkowo może to być więcej, gdy na takim terenie będziemy sadzić kępy gatunków liściastych. To właśnie w okolicach miasta sadzimy więcej lasów mieszanych - wyjaśnia nadleśniczy Andrzej Białkowski.

Więcej śmieci - więcej wycinek

- Trzeba podkreślić, że Lasy Państwowe prowadzą normalną gospodarkę leśną na swoim terenie - tłumaczy Andrzej Białkowski. - Z jednej strony musimy zaspokoić potrzeby przemysłu, który zatrudnia tysiące ludzi i potrzebuje drewna. Z drugiej strony mamy racje mieszkańców, którzy najchętniej w ogóle zrezygnowaliby z wycinek. Jest też samo nadleśnictwo – my nie dostajemy pieniędzy na organizację leśnych parkingów, utrzymanie małej infrastruktury czy wreszcie sprzątanie lasu – a ze śmieciami jest coraz większy problem. Pieniądz na te cele pozyskujemy głównie ze sprzedaży wyciętego drewna.

Dzięki Nakłu więcej drzew w Bydgoszczy

- Każde nadleśnictwo powinno zrealizować założone cele związane z pozyskaniem drewna. U nas wycinamy naprawdę niewiele i przez najbliższe lata będzie podobnie – wszystko przez to, że pod Nakłem (na terenie Nadleśnictwa Bydgoszcz) zniszczeniu uległo ponad 50 tysięcy metrów sześciennych drewna. To stamtąd głównie pozyskujemy drewno, przez co nie potrzebujemy organizować wycinki w innych miejscach. Ponad limit zatwierdzony przez właściwego ministra na okres 10-u lat wycinać nie możemy - zaznacza Andrzej Białkowski.

Podobnie ostrożnie do wycinek podchodzą w Nadleśnictwie Żołędowo. To nadleśnictwo jest szczególne, co piąty hektar lasu znajduje się w granicach administracyjnych Bydgoszczy. Łącznie z Nadleśnictwem Bydgoszcz w granicach miasta Bydgoszczy mają 3,5 tysiąca hektarów lasu w granicach Bydgoszczy. A są jeszcze lasy, którymi zarządza miasto (między innymi w parku przemysłowym, gdzie także obserwować można wycinki) oraz Myślęcinek, który choć formalnie lasem jest, traktowany jest jako park.

- Lasy podmiejskie to wszystkie lasy do 10 kilometrów od granic miasta. Prowadzimy tam normalną gospodarkę, ale są one objęte szczególnym postępowaniem. Prawda jest jednak taka, że nasze lasy są coraz starsze, osiągają wiek rębności. Niedługo pojawiać się może problem taki, że drzewa zaczynają się łamać, próchnieć. To oznacza, że gałęzie mogą spadać ludziom na głowy, a konary na samochody – podkreśla Krzysztof Sztajnborn, nadleśniczy Nadleśnictwa Żołędowo.

Bydgoska troska o drzewa

Krzysztof Sztajnborn podkreśla, że pracował w trzech nadleśnictwach. Nigdzie jednak nie było tak ogromnej troski mieszkańców o las jak w Nadleśnictwie Żołędowo. - Niestety, często za tą troską nie idzie wiedza, stąd mamy trochę nieporozumień z mieszkańcami. Możemy też jednak na nich liczyć - czy to w sprzątaniu lasu czy przy innej pomocy, widać, że ludziom zależy na lesie. Sami prowadzimy sporo zajęć edukacyjnych, teraz oczywiście są wstrzymane, ale rocznie odwiedza nas kilkanaście tysięcy młodych ludzi. Jeśli edukacja „nie pójdzie w las”, będziemy mieli pokolenie ludzi, którzy nie tylko o las dbają, ale również mają wiedzę na jego temat.