Między nami

     Bardzo proszę o wyjaśnienie kilku spraw. Jestem mężczyzną, w dojrzałym już wieku, ale niektóre sprawy związane z współżyciem seksualnym są dla mnie niejasne. Jestem człowiekiem otwartym, więc bez obaw mogę z żoną rozmawiać na każdy najbardziej intymny temat. Od pewnego jednak czasu nie mogę zrozumieć atmosfery, jaka zapanowała w naszym domu. Żeby nie rozpisywać się, to wspomnę tylko, o tym, że różnimy się z żoną temperamentem. Przeszliśmy wspólnie różne problemy "łóżkowe", ale jakoś udało nam się załagodzić i zapomnieć przykre chwile.
     Czytałem, że przeżycia związane z życiem seksualnym kobiet i mężczyzn różnią się. My najcudowniejsze chwile przeżywamy bardziej fizycznie, kobiety zaś psychicznie. Będę wdzięczny, jeżeli dokładnie zostanie mi wyjaśniony ten temat. Łatwiej będzie zrozumieć mi żonę i jej postępowanie. Czy to, że wspólnie przeżyliśmy już naście lat, nie powinno wpływać na nas dodatnio.
     Jaki ujemny wpływ ma stosunek przerywany na życie intymne kobiety i jak długo może być praktykowany, żeby nie spowodować uszczerbku na zdrowiu? - JAN.
     W pytaniach zawarte są same ogólniki, więc mam małe pole manewru, aby odpowiedzieć w sposób satysfakcjonujący na dręczące Pana kwestie, a dotyczące współżycia intymnego ze swoją małżonką. Odpowiem więc bardzo ogólnikowo. Szczegółowych wyjaśnień może dostarczyć lekarz seksuolog po osobistym badaniu i prześledzeniu biografii seksualnej obojga państwa.
     Pisze pan, że wspólnie przeżyliście z małżonką naście lat i że w Waszym pożyciu "łóżkowym" były jakieś przykre chwile, o których udało się Wam zapomnieć. Nie sądzę, aby tak było u obojga małżonków. W Waszej podświadomości są to nadal sprawy urazogenne, które powróciły obecnie ze zdwojoną siłą. Jest Pan świadom różnic temperamentowych u żony i u siebie. Niestety, takie różnice występują w wielu związkach małżeńskich w wiele lat po ślubie. Ma to uzasadnienie w odmiennej fizjologii seksualnej kobiety i mężczyzny. Miesiączki, ciąże, porody, okresy połogowe sprawiają, że kobiety mają mniejsze potrzeby seksualne niż mężczyźni. Od tej reguły bywają wyjątki. Kobiety obciążone nadmiarem obowiązków domowych, zawodowych bywają zmęczone i często z tego powodu rezygnują ze współżycia seksualnego. Dlatego seks w sensie ilościowym i jakościowym tak się różni od tego we wczesnym okresie małżeństwa. Wiele kobiet bywa też nieusatysfakcjonowanych w swoich związkach z powodu zaburzeń satysfakcji seksualnej. Wówczas uniki odnośnie realizacji popędu seksualnego bywają tak ewidentne i prowadzą niekiedy do drastycznych ograniczeń czy też wręcz wyeliminowania kontaktów intymnych. Jest taka teoria, według której nie ma oziębłych kobiet, są tyko nieadekwatni mężczyźni, partnerzy tych kobiet, którzy nie potrafią odkryć szyfru erotycznego kobiety.
     Niezależnie od tej teorii bywają kobiety o małym temperamencie, o znikomych potrzebach seksualnych. Źródłem takich zachowań mogą być odległe w czasie czynniki urazogenne, mające swoje początki w dzieciństwie, w okresie dojrzewania lub nabyte w procesie wychowawczym kastrującym naturalne potrzeby seksualne (aby np. uniknąć przykrych konsekwencji związanych z wejściem w życie seksualne przed zawarciem związku małżeńskiego). W przekazie kulturowym i obyczajowym wielu środowisk seks nadal traktuje się jedynie gwoli reprodukcji i wówczas seks staje się tabu, zaś wszelkie emocje i uczucia z nim związane są pejoratywne.
     Dlatego korespondencyjnie nie sposób udzielać porad, można jedynie dywagować i to bardzo ogólnikowo.
     Radzę skorzystać z porady specjalistycznej i ujawnić tak potrzebne szczegóły celem zdiagnozowania zaburzeń psychoseksualnych i zastosowania najodpowiedniejszej terapii dla Waszego związku małżeńskiego.