Moje wnuki, moja miłość

Pani Krystyna skontaktowała się z nami w 2013 roku. Wtedy na łamach naszego dodatku zaprezentowaliśmy jej wiersze. O sobie napisała, że jest matką, żoną, babcią. Dalej w jej mailu mogliśmy przeczytać: „Od 1994 roku jestem na emeryturze dla matek wychowujących kalekie dzieci. Piszę prozą, a nade wszystko wierszem przemawiam do przyjaciół”. Brałam udział w spotkaniach poetyckich m.in. w Żninie w Brylowisku (...) Od 1977 roku mieszkam na terenie gminy Mrocza, w maleńkiej wsi Słupówko. Moje życie jest niezwykle i niezwyczajne. Ot taką los dal mi księgę życia. Czytam, a czas gna i nie wiem, czy doczytam”.

Najważniejsza jest dla niej rola babci

Dziś pani Krystyna ma 63 lata, a za swoją najważniejszą rolę w życiu uznała rolę babci. - Dzisiaj wiem na pewno, że to wnuki stały się najlepszym źródłem miłości. To one nauczyły mnie kochać i wypowiadać to magiczne słowo „kocham”. Dopiero dziesięć lat temu odważyłam się okazywać miłość i jej owoce odbierać - opowiada Krystyna Misterkiewicz.

Nasza prenumeratorka przekonuje, że o miłości pisano poematy i mówiono o niej różnymi językami. - Moja miłość to miłość, którą dzielę z ukochanymi wnukami - przekonuje pani Krystyna.
Sama napisała wiele wierszy o miłości.

„Czas i My”
Smucisz się i zamyślasz
Czym się smucisz:
Nad czym się zastanawiasz?
Martwi cię czas miniony bezpowrotnie,
co go w dzieciństwie nie dostrzegałaś,
a młodość ślepa i durna nie mierzyła.
Nie żałuj lat,
kiedy to nie miałaś czasu na myślenie,
zajęta hodowaniem potomków
Uświadom sobie, że to teraz
jak to się mówi, na starość.
czujesz realnie upływ czasu
i widzisz wskazówki zegarów czasu
Odczuwasz strach?
Przed odejściem stąd?
Chcesz żyć długo jeszcze?
Chwytaj zatem czas
i nie przepuszczaj zbyt wiele
przez sita z palców
Pokaż, że wciąż kochasz,
że potrafisz wypełniać strony księgi życia,
bo tu i teraz masz szanse tworzenia
To twój czas
To ty pośród nas.
Kolejny wiersz o miłości Krystyny Misterkiewicz nosi tytuł „Memento vitae”.
Kolorowe liście oplotły wspomnienia
jak nadzieja zbierana latami
i stoisz tak, w osłupieniu
obolała od kolców cierpienia
Wierzysz, że ból ów może wyzwolić
i zachować w sercu uczucie kochania
Kombinujesz jak pamięć o nich ocalić i wyzbyć się nadmiaru dźwigania.
Napisałaś wiersz o miłości
i czytałaś go tam na kamieniu
Wiesz gdzie granica twojej marności
otulona w niejasnych zwierzeniach.
Zapal światło w ciemnym pokoju
albo przemaluj ściany w kolory wiosny
Wyjdź na otwartą przestrzeń
i uczyń coś dla radości.

Dodatek pełen miłości

We wtorek, 14 lutego, w „Pomorskiej” ukażę się dodatek walentynkowy. Jedną z jego bohaterek będzie właśnie pani Krystyna. Pokażemy w nim inne zdjęcia, które do nas przesłała oraz opublikujemy jej pozostałe wiersze o miłości. Dziękujemy za wszystkie przesłane do nas historie, wspomnienia, opowiadania oraz wiersze. Jesteśmy pod wrażeniem twórczości naszych Czytelników i prenumeratorów.