Na Krajnie i Pomorzu też płonęły stosy z czarownicami

Dla miłośników lokalnej historii i pasjonatów czarów to zachęcająca oferta do przyjścia na spotkanie. Badania na temat procesów w sprawie uprawiania magii wzbudzają coraz większe zainteresowanie.

12 kwietnia o godz. 17.00 w sępoleńskiej bibliotece Bożena Ronowska, doktorantka historii, historii sztuki i archeologii, będzie opowiadać o lokalnych ludowych wierzeniach i procesach w sprawie kobiet, które społeczność uznawała za czarownice.
Bożena Ronowska zajmuje się badaniem procesów o czary głównie na terenach Prus Królewskich, czyli dzisiejsze Pomorze Gdańskie.
Zebrała na ten temat sporo informacji, z których wynika, że te na Pomorzu nie są odosobnionymi przypadkami. Jej badania wzbudzają coraz większe zainteresowanie.

Kozłem ofiarnym kobiety

Jednym z dowodów, że oskarżona kobieta (bo to one najczęściej były kozłem ofiarnym) jest wiedźmą, była tzw. próba wody (pławienie). Ofierze wiązano ręce i nogi, golono głowę i rozebraną wrzucano do wody. Jeśli nieszczęśnica utrzymała się na wodzie, dowodziło to, że jest czarownicą. Przypadki procesów o czary odnotowano w XVII i XVIII w. w Runowie w gm. Więcbork i Małej Cerkwicy (gm. Kamień Kr). Domniemani słudzy szatana płonęli na stosie nie tylko na Krajnie, ale i całym Pomorzu.

Teraz to nie do pomyślenia, że uśmiercano ludzi w ten sposób, na dodatek – ówcześnie – zgodnie z prawem. Szacuje się, że śmierć w wyniku tortur poniosło około 20 tys. osób. Niesłychane, że dla społeczności obserwowanie jak ginie człowiek, było rozrywką. Oskarżone osoby ginęły dlatego, że ludność szukała winnego śmierci zwierzęcia, epidemii czy klęsk żywiołowych.

Ludzie umierali w męczarniach tylko dlatego, że szukano kozłów ofiarnych za spadające na wioski nieszczęścia

Zamiast ludzi, płoną książki

Szerokim echem odbiła się niedzielna akcja palenia książek o magii, czarach i wróżbiarstwie przez gdańskich księży z fundacji SMS z Nieba. Tłumaczyli, że w ten sposób są „posłuszni Słowu”. Oberwało się „Harremu Potterowi”, wampirom ze „Zmierzchu”, a nawet Hello Kitty. Jak widać, szokujące praktyki „wypleniające zło” stosuje się nadal.

Tyle, że dzisiaj na stosach, zamiast ludzi, płonie literatura - na szczęście.