Wierzono, że palma poświęcona w Niedzielę Palmową chroni przed nieszczęściami i dlatego przechowywano ją przez cały rok. Poświęcona palma musiała zająć godne miejsce, więc przechowywano ją za obrazami świętych. Gałązki święconej palmy lub małe krzyżyki z niej sporządzane umieszczano na ścianach domów i budynkach gospodarskich; przybijano je nad drzwiami domów. Miały chronić od czarów i chorób, ale też strzec przed pożarem, odpędzać burze i pioruny. Krzyżyki umieszczano również na polach, aby chroniły zboże od gradów i klęski i sprowadzały dobre urodzaje.

Palmy przechowywano aż do następnej Wielkanocy. Starą palmę palono lub zakopywano w ziemi, można ją też było zanieść do kościoła. Według tradycji popiół, którym w Środę Popielcową posypuje się głowy wiernych, otrzymuje się ze spalenia palm wielkanocnych pobłogosławionych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku.

Niedziela Palmowa to jednocześnie pierwszy dzień Wielkiego Tygodnia.

Niedziela Palmowa zwana jest również Niedzielą Męki Pańskiej, a w polskiej tradycji ludowej Kwietną lub Wierzbną Niedzielą