Ksiądz Jacek Międlar znany jest ze swoich związków z ONR i ruchami skrajnie prawicowymi. W sierpniu 2016 roku nazwał Joannę Scheuring-Wielgus, posłankę Nowoczesnej, konfidentką, zwolenniczką zabijania i islamizacji. Dodał, że kiedyś na takie jak ona znajdowano brzytwy. Dziś jest prawda i modlitwa. Mimo zakazu wydanego mu przez Kościół, aby nie wypowiadał się medialnie, ksiądz Jacek Międlar prowadzi swoją krucjatę na Twitterze, ma też własny kanał na YouTube. Zakazem Kościoła wcale się nie przejmuje.
>> Najświeższe informacje z regionu, zdjęcia, wideo tylko na www.pomorska.pl <<
To pierwsza taka sprawa
5 kwietnia w Sądzie Rejonowym w Warszawie zacznie się proces z doniesienia posłanki Scheuring-Wielgus na ks. Międlara. Zdaniem posłanki Nowoczesnej, ks. Międlar przekroczył nie tylko granice dobrego smaku, ale też daje zły przykład dużej grupie młodych ludzi, która traktuje go z szacunkiem, na jaki nie zasługuje osoba podżegająca do linczu.
- Mowa nienawiści w coraz większym stopniu zastępuje dziś dialog społeczny - mówi Joanna Scheuring-Wielgus. - Radykalizacja nastrojów różnych grup i ich języka wypowiedzi stała się niebezpieczna dla porządku publicznego. Fakt rozszerzania się tego zjawiska jest po prostu przerażający. Z mową nienawiści coraz częściej mamy również do czynienia w życiu realnym, dlatego zajęłam się tym tematem. To zjawisko może dotknąć każdego z nas. Po drugie, żadna partia polityczna nie miała odwagi nic zrobić w tej kwestii. Pierwsza sprawa w sądzie przeciw zachowaniom byłego księdza Jacka Międlara to symboliczny moment dla mnie. Nie można się bać przeciwstawiać złu. Nie można odwracać głowy wtedy, gdy człowiek człowieka rani. Konsekwencje mogą być groźne. Dlatego trzeba piętnować zło.
Ks. Międlar odszedł ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy w atmosferze skandalu. Jego kontrowersyjne poglądy, nacjonalistyczne wystąpienia i przynależność do obozu narodowo-radykalnego wzbudzają wiele kontrowersji.
Ks. Jacek Międlar wystąpił z zakonu [ZDJĘCIA, WIDEO]
Niedawno w Polsacie mówił, że wprawdzie nie może nosić koloratki, sutanny, biretu, nie odprawia mszy świętej, jednak wciąż głosi słowo boże, przyjmuje sakramenty i modli się.
- Księdzem jest się do końca życia, na zawsze - stwierdził ks. Jacek Międlar w Polsacie. - Mimo suspensy mogę rozgrzeszać w stanie zagrożenia życia. I opowiedział nie kryjąc dumy ze swojego postępowania, że kilka miesięcy temu we Wrocławiu udzielił rozgrzeszenia konającej rannej potrąconej przez inny samochód. - Kodeks prawa kanonicznego pozwala mi na to - dodał były duchowny.
Portal Niepodległa.pl broni księdza, który chętnie publikuje tu swoje wypowiedzi. „Dajmy mu wsparcie, bo naprawdę robi wielkie rzeczy. Udało mu się doprowadzić do działań zmierzających do delegalizacji szkalującego prawicę Ośrodka Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych. Jacek Międlar walczy na wielu polach” - piszą obrońcy ks. Międlara. Komentarze na Niepodległa.pl to zwykle zdania w podobnym duchu: „Młody, mądry i odważny ksiądz! Za prawdę, którą głosi spotyka się z pustakami, które niewarte stanąć koło niego! Prawda musi zwyciężyć! Niech Pan Bóg ma księdza w swojej opiece!”
Granice przyzwoitości
Dr Tomasz Marcysiak, socjolog z WSB w Bydgoszczy, uważa, że to, co obecnie dzieje się w przestrzeni społecznej to nie jest debata, rozmowa, dialog, ale zwykłe okładanie się surowym mięsem. - Jednak, kiedy tego mięsa używa duchowny wobec kobiety, posłanki, osoby publicznej, to przekracza wszelkie granice przyzwoitości, nie mówiąc już o kulturze - ocenia dr Marcysiak. - Z jednej więc strony mamy pseudokapłana, który ma jednak poklask wśród swoich wyznawców, z drugiej posłankę wybraną w demokratycznych wyborach przez kilkanaście tysięcy osób. Ich też chciałby ksiądz postawić na stosie? W tego typu wypowiedziach nie widać nie tylko bożego miłosierdzia, ale nawet zwykłego męskiego honoru.
Co z tego wynika? - Tego typu postawy przekładają się na codzienność, rozmowy z bliskimi, znajomymi, a nawet obcymi nam ludźmi - dodaje dr Marcysiak. - Nie znam przypadku, by ktokolwiek z posłów pozwał duchownego, więc szykuje się, niestety, kolejny spektakl medialny. Często wracam do słów ks. Jana Kaczkowskiego i zawsze porusza mnie zdanie: „mam dysleksję, dysgrafię i wszystko co możliwe, ale wiem, że „chcę” pisze się przez „ch”. Nikt, jak myślę, nie chce stosów i też nikt nie oczekuje takiego poziomu dyskusji, bo społeczne przyzwolenie na nią, właśnie te stosy układa.
