Inicjatywa Fundacji Marcina Fuhrmanna zyskała aprobatę i wsparcie miasta, a logistycznie spotkaniami zajmuje się Przemysław Zientkowski, pełnomocnik burmistrza ds. rozwoju nauki.
Gościem ratusza był prof. Piotr Kostyło, który na postawione przez siebie pytanie dał oczywistą odpowiedź, że to rodzice - my sami - wychowujemy nasze dzieci, a szkoła - tak krytykowana i posądzana o wszystko, co najgorsze, nas w tym wspiera. Prelegent przedstawił dwa nurty filozofii związane z podejściem do wychowania - maksymalistyczny i analityczny, wskazując na niebezpieczeństwa tego pierwszego i pozytywne aspekty drugiego.
W żywej dyskusji po wykładzie dociekano, co tak naprawdę każdy rodzic powinien "wynieść" dla siebie po wysłuchaniu prelekcji. - Poczułem taką pustkę - mówił Adam Modrzejewski. - Czego pan od nas oczekuje, z czym powinienem stąd wyjść?
- Moje intencje były takie, żeby sobie uprzytomnić, jakiego rodzaju człowiekiem jestem jako wychowawca - tłumaczył Kostyło. - Czy stawiam dalekosiężne cele, będąc ślepym na drobne sprawy, czy pozostawiam dziecku autonomię, drogę wyboru, poczucie sprawstwa. Maksymalizm zakłada, że musimy mieć doskonałe dzieci. A druga postawa - że autonomia i podmiotowość są podstawą, że naszą powinnością jest rozszerzać horyzonty, nie pod kątem fabryki śrubek. Bo staliśmy się jednowymiarowi, zdominowani przez konsumpcję, łatwo nami manipulować.
Piotr Kostyło opowiedział się za tym, żeby w szkole pojawiła się filozofia. Brakuje mu też zajęć z etyki. - U nas jest wielkie nieporozumienie w tej materii - mówił. - Uważa się, że kto chodzi na lekcje religii, nie potrzebuje etyki. A kto chodzi na etykę, ten jest wrogiem religii. A przecież to nie tak - potrzebujemy namysłu nad ty, co jest dobre, co jest złe
Prof. Piotr Kostyło jest absolwentem wydziałów prawa, filozofii i teologii w uczelniach krajowych i zagranicznych. M.in. w latach 1996-1998 studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim, uzyskując stopień Master of Studies. Jeszcze w latach dziewięćdziesiątych związał się z krakowskim środowiskiem Znaku, publikując swoje teksty w miesięczniku i tłumacząc ważne prace z filozofii dla wydawnictwa. Był m.in. współtłumaczem "Dwóch źródeł moralności i religii" Henriego Bergsona oraz tłumaczem "Kazań uniwersyteckich" Johna Henry'ego Newmana.
Doktorat z filozofii uzyskał w 1993 r. na podstawie pracy "Krytyka Bergsonowskiej teorii moralności". W 2004 roku rozpoczął pracę na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, na wydziale pedagogiki i psychologii, sytuując swoje badania w obszarze filozofii edukacji. W roku 2009 uzyskał habilitację z nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki, na podstawie pracy "Wykluczanie jako problem filozofii edukacji". Znaczna liczba jego tekstów w tamtym okresie dotyczyła zagadnień edukacyjnych analizowanych w świetle filozofii społecznej.
Jego nowsze tłumaczenia, uzupełnione redakcją naukową oraz wstępami do tekstów, objęły kolejne teksty Henriego Bergsona, Williama Jamesa oraz XX-wiecznego amerykańskiego filozofa edukacji, Theodore'a Bramelda.
Ostatnio współtłumaczył oraz opracował naukowo książkę Emile'a Durkheima, "Wychowanie moralne". Szukając równowagi w filozofii edukacji między podejściem kontynentalnym a podejściem analitycznym, bada również teksty brytyjskie i amerykańskie z tego obszaru. Analizuje także wątki pedagogiczne w tekstach przedstawicieli szkoły lwowsko-warszawskiej, m.in. Kazimierza Twardowskiego i Tadeusza Kotarbińskiego.
Czytaj e-wydanie »Motoryzacja do pełna! Ogłoszenia z Twojego regionu, testy, porady, informacje
