Przylądek Paryż

     Codziennie o godz. 15 do świetlicy przychodzą miejscowe dzieci. - Tylko jednego dnia nie przyszłam. Musiałam pójść do kościoła na próbę przyjęcia komunijnego - tłumaczy mała Asia. Wspólnie odrabiają lekcje i bawią się. Psycholog, Małgorzata Głogowska-Olasińska, organizuje im czas.
     - W zajęciach uczestniczą przede wszystkim dzieci z biednych rodzin, w których nie jest obcy problem alkoholowy. Ich rodzice musieli najpierw wyrazić na to zgodę. Na zajęciach prawie zawsze mam komplet, 15 osób. Terapia przez wspólną zabawę to najlepszy sposób, by pomóc tym dzieciom - tłumaczy psycholog.
     Dzieci malują, wycinają, lepią figurki z plasteliny, robią fikołki na materacach. Na własne przedstawienie jasełkowe zrobiły nawet kukiełki. - Ja byłem diabłem - krzyczy chłopiec wymachujący kukiełką z rogami. - A ja królem Baltazarem - dodaje drugi trzymając kukłę z koroną. Przedstawiane przez nich jasełka oglądał sołtys, Zdzisław Kieca: - Dzieci były wspaniałe. Byliśmy zaskoczeni, że już tyle potrafią. Nie ma u nas szkoły. Dobrze, że chociaż jest taka świetlica.
     Najbardziej lubią się bawić wielką kolorową płachtą. - Jest to zabawa, w której dzieci odkrywają w sobie poczucie wspólnoty - tłumaczy pani Małgosia.
     Dzieci odsuwają stoły pod ściany i rozciągają płachtę. Łapią uchwyty. Jedno dziecko wskakuje na płachtę, drugie pod nią. Zabawa polega na tym, by to dziecko, które jest na płachcie odszukało swego kolegę znajdującego się pod płachtą. Cała reszta podrzuca, faluje, utrudnia i pomaga. Śmiech i wspaniała zabawa.
     Czas szybko mija. Pora pójść do domu. Następnego dnia przyjdą ponownie. Już nie mogą się doczekać. - Wszyscy razem stanowimy jedną grupę. Lubimy z sobą przebywać - mówią dzieci.**