Kościół pojezuicki pw. św. Ignacego Loyoli wybudowano w 1638 r. Od 1834 r. użytkowany był przez niemieckich katolików, a w roku 1880 przekazany im został na własność. W okresie międzywojennym w świątyni tej odprawiano nabożeństwa w języku niemieckim.
Przeczytaj również: Bydgoskie kościoły na przekór zaborcy
- Jednak po rozstrzeliwaniach we wrześniu 1939 roku ten kościół stał się sacrum dla polskich mieszkańców Bydgoszczy - mówi dr Andrzej Bogucki, historyk i popularyzator dziejów miasta nad Brdą. Według dr. Boguckiego władze niemieckie "wyczuły moc tego miejsca straceń i poczuły zagrożenie". - Werner Kampe, wraz ze swoimi urzędnikami, postanowił zniszczyć pierzeję zachodnią Starego Rynku, by pognębić i upokorzyć Polaków.
8 stycznia 1940 r. zostało odprawione ostatnie nabożeństwo. Okupant w pośpiechu zaczął niszczyć kościół.
Wyburzenia nie były związane bezpośrednio z działaniami wojennymi. Propaganda niemiecka rozpowszechniała kłamstwa, że zniszczeń dokonali lotnicy angielscy. W gazetach pokazywano zdjęcia z końcowej fazy rozbiórki, jako dowód "bestialstwa lotników angielskich, którzy nie potrafili szanować kościołów".
Czytaj e-wydanie »
