Równym krokiem przez region

- Podczas poniedziałkowego dyżuru w redakcji Czytelnicy pytali Cię głównie o walory turystyczne Kujaw i Pomorza oraz o przygotowanie do wycieczek i wypraw pieszych.
- Tak było. Okazuje się, że region jest wciąż nieodkryty przez przyjezdnych z głębi Polski, z zagranicy, a nawet przez samych mieszkańców. Pomijam oczywiście uchodzące za najbardziej atrakcyjne Toruń, Chełmno, Golub - Dobrzyń, Biskupin i Ciechocinek. To stałe punkty wycieczek.

- A tymczasem, jeśli zapytać wytrawnego turystę i krajoznawcę o to, co jeszcze ciekawego można zobaczyć w naszych okolicach, ten może sypać przykładami jak z przysłowiowego rękawa.
- Zdecydowanie tak. Czytelnicy pytali mnie, czy mam ulubiony szlak? Odpowiadałem, że takich szlaków i miejsc jest mnóstwo. Mimo to, najchętniej wracam w Dolinę Dolnej Wisły, w której koncentracja atrakcji turystycznych jest wprost nieprawdopodobna. Pierwsza to sam teren nad Wisłą, niezwykle malowniczy, rozległy, ograniczony wysokimi brzegami pradoliny - raz łagodnymi, innym razem urwistymi, poprzecinanymi głębokimi jarami. Różnica wysokości jest zatem duża. Wędrując, spotykamy jaskinie, skalne zlepieńce, grodziska, średniowieczne zamki i miasta, dawno opuszczone domostwa, zdziczałe sady. Niestety, oprócz Chełmna, Świecia, Nowego i może Chrystkowa, dolina Wisły rzadko jest odwiedzana przez turystów. Polecam uroczysko Prodnia w pobliżu bydgoskiego Fordonu. Warto usiąść na górce i kontemplować piękno natury, przyglądać się szybującym ptakom. W jarach i na polankach można spotkać bażanty. W Prodni wyjątkowo ciekawie zmieniają się pory roku, a zatem koloryt tego miejsca, zapach.

- Ktoś pytał o możliwość zdobycia Odznaki Krajoznawczej Województwa Kujawsko - Pomorskiego.
- Tą odznaką interesuje się coraz więcej osób. Oczywiście najwięcej z naszego regionu. Rzecz jest godna propagowania, bo w tak zwanym kanonie odznaki jest prawie 500 najbardziej atrakcyjnych obiektów w województwie. To są zespoły urbanistyczne, pałace i parki krajobrazowe, budowle sakralne, zamki i grodziska, stanowiska archeologiczne, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, muzea, miejsca pamięci narodowej. Kanon opracowało Kolegium Instruktorów Krajoznawstwa Województwa Kujawsko - Pomorskiego. Wykaz jest doskonałą pomocą przy planowaniu wyjazdów. Turyści chodzą, chcą pogłębiać swoją wiedzę krajoznawczą.

- Kiedyś uważało się, że sezon trwa tylko latem, ewentualnie trochę wiosną i jesienią. Od dobrych kilku lat ten stereotyp się zmienia.
- Zmienia się, ale dość wolno. Do dziś wiele władz samorządowych hucznie rozpoczyna sezon turystyczny. A przecież ten trwa cały rok, co organizatorzy imprez turystycznych wiedzą doskonale. Zimą pływają nawet rasowi kajakarze. W Regionalnym Oddziale PTTK "Szlak Brdy" cykliczne wędrujemy w jedno miejsce - nawet sześć razy w roku, bo tyle mamy pod naszą szerokością geograficzną pór roku. Bywa, że zimą mamy na rajdach większą frekwencję niż latem, bo często dołączają rowerzyści. Turystyka to nie tylko zwiedzanie regionu - to także zdrowy tryb życia, ożywione życie towarzyskie w najlepszym słowa tego rozumieniu.

- Region jest piękny, ale nasi Czytelnicy podkreślali fakt, że nie ma tu morza ani gór. A tam właśnie wolą spędzać wolny czas.
- Morza nie mamy, ale możemy pochwalić się szerokimi wodami, by wspomnieć o Zalewie Włocławskim i Koronowskim, o jeziorze Gopło. Góry zaś mamy! Zapraszam w Góry Wiąskie, w Diable i na Diabelce wznoszące się nad Wisłą pomiędzy Sartowicami a Świeciem. Wędrówka dostarcza wrażeń niewiele mniejszych niż w prawdziwych górach. Różnica wzniesień sięga kilkudziesięciu metrów, a jakie przy tym można podziwiać widoki... Podejścia są naprawdę trudne, a bywają tak strome urwiska, że mogliby je szturmować tylko zaprawieni i profesjonalnie wyposażeni alpiniści. Oczywiście szlaki turystyczne w tym rejonie są tak wyznaczone, by każdy sobie poradził.

- Jeśli zaszliśmy tak daleko, przydadzą się dobre buty. Radziłeś przecież rozmówcom, jak przygotować się do trudniejszych wypraw.
- Dobre buty to podstawa powodzenia wycieczki w trudno dostępnym terenie - także tam, gdzie spotyka się bagna i mokradła. Niektórzy stosują stare sposoby: skarpeta, na nią folia i na tak zaopatrzone stopy zakładają buty. Nie jest to sposób ani przyjemny, ani higieniczny, bo nogi się pocą. Obecnie preferowane są buty górskie z goreteksową lub podobną membraną, która nie przepuszcza wody, za to pozwala nogom oddychać. Jednak intensywnie eksploatowane buty - nawet systematycznie impregnowane - i tak w końcu zaczną przemakać. Chodząc w mokrych butach, możemy szybko "dorobić się" bolesnych pęcherzy na stopach.

- Nie ma idealnego rozwiązania?
- Z praktyki wiem, że najlepsze są skórzane buty wojskowe. W takie można zaopatrzyć się w sklepach z militariami.

- A inne części odzieży. W co się ubrać?
- Zimą dobre są spodnie narciarskie. Chronią od chłodu, wiatru, słabo chłoną wilgoć i jednocześnie są wytrzymałe - nie rozedrą się gdy przedzieramy się przez krzaki i chaszcze. Dobra jest bielizna "oddychająca". Podczas letnich upałów zakładamy na siebie jak najmniej odzieży, ale ta powinna zapewniać ochronę przez palącym słońcem i - w razie przedzierania się przez chaszcze - przed ich ostrymi gałęziami. Chyba najlepsze są sprawdzone koszule flanelowe, bezwzględnie z długimi rękawami. Spodnie także powinny być długie. Podczas deszczu doskonale sprawdza się wojskowa pałatka - rodzaj peleryny, która chroni nie tylko maszerującą osobę, ale i jego plecak. I w tym przewaga taniej pałatki nad nieprzemakalną kurtką, choćby była uszyta z najlepszych materiałów. A te - dodajmy - są drogie. Pamiętajmy też o ochronie głowy. Moim zdaniem, najlepszy jest skórzany kapelusz z szerokim rondem. W nim nie groźne jest słońce ani spadające z drzew kleszcze.

Rozmawiał: Marek Weckwerth