Syn 102-latki: Czy tak musi być przy posesji w centrum?

O pani Władysławie Sołtys, mieszkance miasta pisaliśmy wielokrotnie. Pani Władysława ma 102 lata i jeszcze niedawno poruszała się samodzielnie, dbała o mikroskopijny ogródek pod oknami oficyny budynku stojącego przy ul. Słowackiego w samym sercu miasta. Teraz ogródka już nie ma, pani Władysława nie ma siły chodzić, a małe podwórze stało się niebezpieczne (także dla mieszkających w posesji dzieci) ze względu na porzucone po jakichś robotach wielkie betonowe kręgi, które nie leżą, a stoją i w każdej chwili mogą na kogoś runąć.

Na dodatek za szopkami obok oficyny rośnie góra worków ze śmieciami, których nikt nie wywozi. - Czy w takim otoczeniu powinna mieszkać najstarsza mieszkanka miasta? - pyta jej syn. Przyznaje, że miasto, do którego należy oficyna, wykonało szereg prac, o które prosiła rodzina 102-latki. Zabezpieczono okno na stryszku, bo tamtędy wdzierało się do budynku zimno i na nic było palenie w piecu. Poprawiono futryny drzwi, wymieniono okna. Nie wykonano natomiast podobno obiecanej elewacji oficyny.

Przeczytaj także:W 2017 roku będą podwyżki. Za co zapłacimy więcej?

- A przecież w tym roku było długo ciepło. Można było to zrobić. Sami sobie z tym nie poradzimy - mówi syn 102-latki.

Zwraca uwagę na inny problem. Nie mieszka z matką, ale przychodzi tu często wieczorami.

- Strach wejść do budynku od ulicy, bo tu strasznie ciemno, trudno znaleźć włącznik światła, a nie wiadomo, czy pod schodami się ktoś nie czai.

Ordynarne napisy na ścianach świadczą, że wąski korytarzyk od ulicy na podwórze to miejsce raczej publiczne.

Co na to burmistrz Andrzej Cieśla? - Nic nie wiem o tych problemach. Dziwię się, że rodzina pani Władysławy nie przyszła z tym do mnie. Gdy jestem w urzędzie, można do mnie wejść. Nie trzeba się zapisywać czy pisać pism - zapewnia. Obiecuje, że zajmie się sprawą budynku, którego część należy do miasta, a część do wspólnoty mieszkaniowej.