Wewnętrzne okno w kuchni i łazience - pomysł na więcej światła

Dzięki luksferom w łazience jest zdecydowanie jaśniej i przestrzenniej
(fot. Fot. Atlas)

Zanim zaczniemy planować jakiekolwiek zmiany należy upewnić się, że ściana, w której chcemy wybić otwór, nie jest ścianą nośną. Jeżeli okaże się, że to tylko "działówka" o grubości ok. 16 cm, możemy przystąpić do pracy.

Oczywiście, najpierw musimy zdecydować, gdzie ten dodatkowy otwór chcemy umieścić. Jeżeli chcemy doświetlić ślepą łazienkę, no to jasne, że okno powinno znajdować się dość wysoko. Natomiast - jeśli ma łączyć pokój z kuchnią, może być niżej. Na przykład tak, by można tamtędy podawać potrawy.

Potrzebne pozwolenie?

Jeżeli planujemy wstawienie okna wewnętrznego w ścianie działowej, sprawa jest dość prosta - tłumaczy Przemysław Szlagowski, ekspert Grupy Atlas. Nie potrzeba żadnych specjalnych zezwoleń, chociaż - jak każdy remont - należałoby to zgłosić do spółdzielni mieszkaniowej lub zarządcy budynku. Jeżeli natomiast mamy do czynienia ze ścianą nośną, wykonanie otworu jest również możliwe, ale będzie dużo bardziej skomplikowane. Należy pamiętać, że jest to ingerencja w konstrukcję budynku i jako taka wymaga projektu konstrukcyjnego i pozwolenia na budowę. W takiej sytuacji warto skorzystać z usług fachowca.

Prace remontowe zaczniemy od skucia tynku w miejscu, gdzie znajdować się ma górna krawędź otworu. W ten sposób sprawdzimy układ cegieł. Następnie, za pomocą szlifierki kątowej z odpowiednią tarczą, usuwamy spoinę murarską łączącą dwie warstwy cegieł. Szczelina, która powstanie w ten sposób, powinna być dłuższa o ok. 20 cm po obu stronach (na prawo i lewo) niż planowany otwór na okno.

W pustą szczelinę należy wsunąć dwa lub trzy żebrowane pręty zbrojeniowe o średnicy 10-12 mm (ilość prętów zależy od grubości ściany). Jeżeli otwór ma być duży (ponad 2 m długości), można posłużyć się dwoma kątownikami, które montujemy po obu stronach szczeliny na tej samej wysokości. Kątowniki przed tynkowaniem należy obłożyć siatką zbrojącą. Zarówno pręty, jak i kątowniki podtrzymywać będą cegły, które znajdują się bezpośrednio nad nimi.

Kolejnym krokiem będzie wykucie cegieł do poziomu, jaki sobie zaplanowaliśmy. A gdy to już zrobimy, pozostanie nam tylko wykończyć ubytki, które zostały po naszych pracach.

Na to są dwa sposoby. Pierwszy, tradycyjny - to wypełnienie ubytków tynkiem cementowo-wapiennym. Do tego celu można użyć również gipsu szpachlowego lub - do większych ubytków - tynku gipsowego.

Wówczas należy jednak zabezpieczyć antykorozyjnie pręty lub kątowniki, by nie rdzewiały. Jeżeli po kuciu pozostały ubytki w cegłach, wstawiamy je na nowo,. Ostateczne wykończenie otworu zapewni użycie gładzi gipsowej.

Sposób drugi - to użycie płyty kartonowo-gipsowej. Można ją przykleić, wcześniej jednak należy odpowiednio przygotować podłoże - oczyścić je z warstw mogących osłabić przyczepność kleju, jak kurz, brud, czy resztki farby. Aby zredukować chłonność podłoża, można zastosować emulsję gruntującą.