Z dobrodziejstw horynieckich krynic korzystał już Jan III Sobieski

Choć renomą i listą sławnych gości "u wód" Horyniec Zdrój nie może się równać z Krynicą, Ciechocinkiem, Buskiem czy Iwoniczem ma ten kurort atuty, które czynią zeń miejsce sprzyjające nie tylko zdrowotnej sanacji.

3-tysięczny Horyniec w powiecie lubaczowskim (woj. podkarpackie), leżący na styku Roztocza i Kotliny Sandomierskiej - zaledwie cztery kilometry od granicy z Ukrainą - sięga początkami XV w. W kolejnych stuleciach stanowił własność znamienitych polskich rodów. Na początku XVIII w. przeszedł w ręce Ponińskich, za sprawą których stał się prężnym ośrodkiem kultury i cenionym uzdrowiskiem.

Choć o cudownych właściwościach horynieckich źródeł i borowiny mówiło się od stuleci - ponoć ich dobrodziejstw doświadczał sam król Jan III Sobieski - to pierwsze urządzenia kąpielowe, "łazienki" jak wówczas mówiono zbudowano tu za sprawą książąt Ponińskich dopiero u schyłku XIX w.

W okresie międzywojennym Horyniec stał się dość popularnym "badem", chętnie odwiedzanym przez mieszkańców Warszawy, Lublina, Rzeszowa, a zwłaszcza nieodległego Lwowa. II wojna światowa, choć w znacznym stopniu oszczędziła samą miejscowość zahamowała rozwój zdroju. Dopiero pod koniec lat 50.

przywrócono Horyńcowi funkcję uzdrowiskową, czego oficjalnym potwierdzeniem było nadanie mu takiegoż statusu w 1976 r. Ukoronowaniem owych starań była 10 lat temu zmiana nazwy na Horyniec Zdrój.

Domeną uzdrowiska jest obecnie profilaktyka, leczenie i rehabilitacja kuracjuszy z chorobami narządu ruchu, reumatycznymi, kobiecymi i skóry. Nadgraniczny kurort specjalizuje się także w przywracaniu do zdrowia pacjentów dotkniętych schorzeniami dróg oddechowych, układu pokarmowego, zaburzeń przemiany materii, a nawet podtrutych metalami ciężkimi. Podstawą kuracji są zabiegi w oparciu o miejscowe wody siarczkowo-siarkowodorowe i uznawane za jedne z najlepszych w Europie złóż borowin. Zdrowiu sprzyja również przesycony olejkami eterycznymi łagodny mikroklimat, tworzony przez okoliczne lasy.

Innym wyróżnikiem Horyńca jest jedna z najnowocześniejszych w Polsce baza sanatoryjno-zabiegowa. Tworzą ją: sanatorium Centrum Rehabilitacji Rolników KRUS, trzy obiekty spółki "Uzdrowisko Horyniec" oraz sanatorium "Bajka", mieszczące się w zabytkowym pałacu książąt Ponińskich. Wszystkie wyróżnia wysoki standard oraz bardzo serdeczny stosunek kadry do gości.

Wydawać by się mogło, że odległe położenie Horyńca może stanowić dużą niedogodność dla kuracjuszy i decydować o wyborze innych miejsc kuracji.

Tymczasem nic podobnego. Dla wielu to nawet ważki atut. - Gdy pytaliśmy gości ze Szczecina lub Gdańska dlaczego do nas przyjeżdżają skoro to taki świat drogi, jeden z panów odparł, że tu ma pewność, iż... nikt z rodziny go nie znajdzie... - mówi szef działu promocji sanatorium KRUS. - Nie wnikaliśmy dokładnie, co miał na myśli... Daleko silniejszym magnesem jest spokój i kameralny charakter zdroju, a więc walory ważne dla tych, którzy szukają wyciszenia i ucieczki przed zgiełkiem cywilizacji.

Malownicze okolice, wspaniała przyroda (leśne rezerwaty, rzadkie gatunki ssaków i ptaków) oraz zabytki sprawiają, że kuracjusze nie mogą się uskarżać na nudę.

Podczas wycieczek mogą zobaczyć m.in. zabytkowe pałace, kościoły i cerkwie, zwłaszcza wspaniałą XVI-wieczną cerkiew św. Paraskiewii w Radrużu oraz bunkry radzieckiej Linii Mołotowa z czasów II wojny. Są liczne szlaki piesze i ścieżki rowerowe. Bogactwo oferty uzdrowiskowo-wypoczynkowej Horyńca czynią zeń także interesującą propozycję na urlopowy wypoczynek.