Właśnie zaczęliśmy działalność - mówi Henryka Mikołajko, prokurent Runowo-Roli, której własnością jest runowska gorzelnia. - Na pewno będziemy kontynuować produkcję do końca grudnia, ale co będzie dalej, nie wiemy. Opłacalność jest tak niska, że być może, tak jak w ubiegłym roku, w styczniu trzeba będzie jej zaprzestać.
Litr spirytusu kosztuje 2 - 2,30 zł. To mało, ale nie można liczyć na więcej, bo żadna z firm skupujących surowiec nie chce podnieść stawki. Trudno jest do biznesu dopłacać, więc - chociaż wierzyć się nie chce - w całym powiecie działa tylko jedna gorzelnia.
- Kiedy próbowaliśmy sprzedać gorzelnię w Sypniewie, był problem, bo wszyscy mówili, że nie opłaca się tego brać, bo i tak wszystkie polmosy biorą spirytus z zagranicy - mówi Tomasz Fifielski, członek zarządu powiatu, który na rolnictwie zjadł zęby. - W Polsce padło 90 proc. gorzelni. Kto ma własne ziarno i sprzęt, jakoś wyjdzie na swoje. Wszyscy jednak narzekają.
W Runowie-Roli ziarno skupowano od rolników. - Mamy też własną kukurydzę, którą będziemy przetwarzać - mówi Mikołajko. - Problem w tym, że gorzelniami nikt się nie interesuje. Nie ma też żadnych interwencji ani pomocy ze strony państwa. A przecież gorzelnie mogłyby skupować ziarno od miejscowych rolników i zatrudniać ludzi stąd.
Na razie jednak maszyny w Runowie działają. I choć pochodzą z lat 50-tych, sprzęt jest w doskonałym stanie. Sam budynek gorzelni zbudowano natomiast z 1873 r. i wchodził niegdyś w skład pałacowego folwarku. - Mamy aparat miedziany do zacieru - mówi Krzysztof Sokalski, który pracuje w runowskiej gorzelni. - Zacier się gotuje i produkowany jest spirytus.
Ziarno fermentuje, wytwarzając specyficzny zapach. - Nawet nie ma co wąchać, od razu wiadomo, że wszystko jest tak, jak powinno - dodaje Sokalski.
Jego fach, tak jak same gorzelnie, wkrótce odejdzie w Polsce do lamusa. - Kiedyś było nas trochę - mówi pan Krzysztof. - Tu niedaleko, w Sypniewie, w gorzelni pracował mój kolega z klasy. I Sypniewo już nie działa.
Czytaj e-wydanie »
