Żywopłoty króla Karola III. Takie rośliny są idealne na żywopłot - zobaczcie zdjęcia

Karol III, jako król, wzbudza większe zainteresowanie niż jako książę Walii. W światowej prasie pojawiło się wiele artykułów na temat nowego monarchy. Często zwracają one uwagę na to, że wśród wszystkich dziedzin, z których mógł czerpać książę, najbardziej upodobał sobie rolnictwo.

Już w 1980 r. książę Karol mówił o fascynacji przyrodą. W swojej posiadłości założył ogród i przyznał, że lubi rozmawiać z drzewami. Zainteresował też też sposobem prowadzenia swojej farmy. Przekształcił ją na ekologiczną. Włączył się w działalność The Rare Breeds Survival Trust (ochrona zasobów genetycznych zwierząt gospodarskich), a także The Soil Association (stowarzyszenia glebowego).

- Gleba jest najbardziej pomijanym, zdegradowanym i zanieczyszczonym zasobem - mówił na XXII Światowym Kongresie Gleboznawstwa w Glasgow.

Karol III wspiera też ochronę śródpolnych żywopłotów, którymi podzielone są brytyjskie pejzaże.

- Krajobraz typu bocage jest bardzo stary – podaje Łukasz Łuczaj w Roczniku Dendrologicznym. - Dzięki istnieniu w Anglii wielkiego bogactwa średniowiecznych dokumentów własnościowych i map, a szczególnie tzw. Domesday Book z XI w., pewne jest, że wiele z dziś istniejących żywopłotów istniało już wtedy, a niektóre, jak twierdzi Rackham (1986), mają swoje początki w epoce brązu. Grodzenie terenu żywopłotami rozwinęło się przede wszystkim w gęsto zaludnionych krajach pasterskich. W Anglii obyczaj ten jest tak powszechny, że od dawna istnieje zawód „obcinacza żywopłotów”, a w każdej wiosce odbywały się zawody w szybkości ich strzyżenia lub kładzenia.

Autor zwraca uwagę na piękno angielskich żywopłotów: - Widziane z samolotu nie stanowią prostokątnej siatki, lecz przypominają bardziej połataną przez tysiąclecia spódnicę – jedne łaty są prostokątne, inne pięcio-, sześcio- i siedmiokątne, jeszcze inne prawie okrągłe lub zupełnie nieregularne. Każda z tych nieregularności ma jakąś przyczynę – jedna linia biegnie wzdłuż grzbietu wzgórza, inna wzdłuż koryta potoku, a inna omija bagno, które istniało tysiąc lat temu. Tak powstały krajobraz wydaje się bardzo przyjazny, miękki, i – jako jedyny silnie ucywilizowany krajobraz Europy – prawie zupełnie oparł się dominacji długich linii prostych, tak wyrazistych w rzymskich i niemieckich drogach, polskich paskach pól (łanach) czy w amerykańskich granicach stanów, wytyczanych na papierze przy pomocy linijki. Poza tym żywopłoty te żyją własnym życiem, nie są jednogatunkowymi, zgeometryzowanymi tworami.

Jednak pasma krzewów wśród pól nie powstały dla ozdoby. - Mają pozytywne znaczenie dla rolnictwa: chronią pola przed erozją, hamują znacznie prędkość wiatru, ograniczają straty wody wskutek parowania z gleby, zwiększają wilgotność powietrza, ograniczają przemieszczanie się z jednych pól na inne szkodliwych związków chemicznych, na przykład nawozów mineralnych i pestycydów – czytamy w Roczniku Dendrologicznym.

W Polsce podejmowano próby sadzenia żywopłotów śródpolnych w stylu angielskim. - W pierwszej połowie XIX w. polski generał, ale i racjonalizator rolnictwa, Dezydery Chłapowski, po pobycie w Anglii, gdzie praktykował ogrodnictwo na farmie w hrabstwie Norfolk, stworzył system nasadzeń śródpolnych w swoim majątku we wsi Turew (woj. wielkopolskie). Zadrzewienia te zachowały się do tej pory – informuje Łukasz Łuczaj.

Jednak nad Wisłą żywopłoty nie przyjęły się wśród pól, ale blisko zabudowań. Tworzą je różnorodne rośliny. Które się do tego nadają, jak wygląda żywopłot z grabu, bukszpanu i ostrokrzewu? Zobaczcie w naszej galerii.

Źródło: Łukasz Łuczaj "Śródpolne żywopłoty Wysp Brytyjskich"