Architekt od teatru

Kuracjusz przybywający do Ciechocinka koleją od razu po wyjściu przed dworzec może zauważyć niezwykły budynek. Jest to teatr zbudowany większości z drewna nawiązujący stylem do architektury uzdrowiskowej końca XIX w. Należy do nielicznych tego typu budowli w Europie. Budynek o konstrukcji murowano-drewnianej wzniesiono w 1890 r. w rekordowo szybkim tempie. Pierwotnie komitet zarządzający zakładem wodoleczniczym w Ciechocinku urządził konkurs dla architektów, który wygrał Karol Kozłowski. Jednak projekt okazał się za drogi i wybudowano teatr

według tańszego projektu

Adolfa Schimmelpfenniga. Był to budynek drewniany na 240 miejsc z sześcioma lożami. W roku 1902 został rozbudowany. Widownię uzupełniono balkonem i dwiema lożami. Warszawskie teatry rządowe przekazały teatrowi ciechocińskiemu zapasy używanych dekoracji i foteli. W ciągu swojej historii teatr przyciągał liczne rzesze znanych artystów scen polskich. Na scenie królowała lekka muza. Wystawiano tu głównie operetki i komedie, ale można było również obejrzeć "Wesele"S. Wyspiańskiego, sztuki Ibsena i Strindberga. Na deskach teatru występowali w sezonie letnim tacy znakomici artyści jak Stanisława Wysocka, Stefan Jaracz, Juliusz Osterwa. W swoich wspomnieniach o występach kabaretu "Qui pro quo"w Ciechocinku wspomina Mira Zimińska Sygietyńska. Po II wojnie światowej dopiero w latach 90. teatr został odrestaurowany. Od 8 lat znowu zaprasza w swoje progi.

Jego projektant Adolf Schimmelpfennig urodził się w Płocku w 1834 r. Po ukończeniu płockiego gimnazjum kontynuował naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Rozpoczął swoją pracę

jako aplikant Komisji Rządowej

pod kierunkiem Henryka Marconiego. Zaczął też prowadzić praktykę prywatną. Wybudował na przykład pałac w Krasnem dla wdowy po Zygmuncie Krasińskim Elizy z Branickich. Za otrzymane wynagrodzenie wyjechał na studia do Włoch, by pogłębiać swoją wiedzę. Po powrocie wszedł w skład zespołu architektów, którzy otrzymali pierwszą nagrodę w konkursie na odbudowę spalonego ratusza w Warszawie.

Projektował też domy mieszkalne w stolicy. Przebudował na przykład słynną kamienicę wydawców przy ul. Nowy Świat 41, stację kolei w Łodzi i w Koluszkach. Jest autorem nieistniejącej już synagogi cmentarnej przy ul. Okopowej w Warszawie oraz kościoła w Myszyńcu. Schimmelpfennig dzielił się również swoją wiedzą, publikując artykuły fachowe w "Przeglądzie Technicznym".

Zmarł w 1896 r. i jest pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.