Bory pieszo i z wiosłem

Dlaczego tak, a nie inaczej, skoro wyspę rzeczka Stążka obmywa, do Brdy niespiesznie tocząc swe wody? Za wolna to rzeczka, emocji skąpi, choć - przyznać to trzeba - urocza z niej dama. Skoro jednak kajaki górskie ku przygodzie wieziemy, należną dla nich oprawę znaleźć musimy. Taką szansę daje przecież nieodległa Bielska Struga.

Jelenia Wyspa
Niezwykła to wyspa, pośród wód i bagien borów zagubiona, a jednak tak bliska każdemu turyście.
Z szosy Tuchola - Tleń w chwil kilka tam dojdziesz, misterium natury zachwycisz się, żywą lekcję przyrody odbierzesz. Bo też leśnicy wytyczyli tu 3,5-kilometrową ścieżkę dydaktyczno - przyrodniczą, dwa drewniane mostki przez Stążkę przerzucając.
Na wyspę zatem, która granice królestwa jelenia wyznacza, suchą przejdziemy stopą. I owszem, zanurzymy się, ale tylko w leśnych ostępach, w tajemnych ich dźwiękach. Skoro zaś ścieżka dla edukacji wyznaczona, do zatrzymania się przy dziesięciu stacjach przyrodniczych zachęca.

Przy tablicy "Rzeka Stążka" jej faunę i florę poznamy, zaś przy stacji drugiej - naturalne odnowienie lasu. Ciekawe jest torfowisko (dawne jeziorko), które od północnego-zachodu wyspę od lądu oddziela. Rosną tu gatunki chronione, by na mięsożerną rosiczkę okrągłolistną wskazać. A dalej - za mostkiem nad zachodnim rozlewiskiem - przystanek kolejny - "Ptasia remiza" z jej ćwierkającymi domownikami.

Widok na bagna
Najwięcej wszakże wrażeń przy południowym brzegu wyspy nas czeka.
Na wieżę widokową można się wdrapać i stąd największe w Borach Tucholskich torfowisko niskie podziwiać. A widok to piękny, rozległy, dolinę wijącej się rzeczki Stążki przedstawiający. Torfowisko to prawdziwe królestwo bagien i szuwarów, ujęte w odległe brzegi pradoliny. Jezioro dawniej ową nieckę musiało wypełniać.
Przyjrzymy się bliżej bagnom: turzyce tworzą tu całe murawy, a pośród nich takie botaniczne rarytasy, jak kruszczyk błotny, gwiazdnica grubolistna, oczeret i różne odmiany storczyka.
Wijącą się wstęgą rzeczki żeglują łabędzie, gdzieś na bagnach słychać żurawie.

Droga na brzeg
Znad bagien znów na wyspę trzeba się wdrapać. Tu wyniosłą niezwykle, a to niemal górskie wrażenia, serpentynami szlaku kreślone. Podobne widoki towarzyszą zejściu w dolinę Stążki - na drewniany mostek.

Kierunek - Bielska Struga
Skoro Jelenia Wyspa za nami, a słońce jeszcze wysoko, wypada obrać kierunek na Bielską Strugę, by z nurtem kluczącym pośród borowiackich kniei stanąć w zawody, za każdym meandrem nowe odkryć tajemnice.
Bielska Struga to szlak mało popularny, bo też za uciążliwy i trudny uchodzi, wymagający odpowiedniego sprzętu i umiejętności. Choć piękny, nie dla wszystkich miłym okazać się może.

Na 7,5-kilometrowym odcinku od miejscowości Biała do Kiełpińskiego Mostu doliczyć się można przynajmniej kilkadziesiąt leżących w poprzek rzeki drzew i sporo wypłyceń. W dolnym zaś biegu rzeczka swą prawdziwą naturę ujawnia, nurt do prędkości górskiego potoku rozpędzając.

Dojazd
- Do Gołąbka można dojechać z Tucholi autobusem PKS (8 km).
- Najlepszy dojazd zapewni własny samochód. Gdy jednak wieziemy kajaki, niezbędne są dwa auta. Jedno zostawiamy na mecie, drugim jedziemy na start. Po dopłynięciu do celu wracamy po pojazd pozostawiony na starcie.
n Na Jelenią Wyspę jedziemy przez Tucholę, po czym obieramy kierunek na Plaskosz i Tleń. Samochód należy zaparkować na bezpłatnym parkingu za nadleśnictwem w Gołąbku (tuż za mostem na Stążce).
- Z Gołąbka jedziemy na Bielską Strugę. Musimy zatem zawrócić w stronę Tucholi. Po przejechaniu ok. 150 m skręcamy w prawo - w lokalną drogę do Kiełpińskiego Mostu i Woziwody. Po przejechaniu mostu nad Bielską Strugą skręcamy w prawo i zgodnie z czerwonymi znakami szlaku rowerowego jedziemy do miejscowości Biała. Samochód można zaparkować przy moście nad rzeką lub w pobliżu plaży.

Biała
Ale dość przestróg, skoro wioślarze jak sama rzeka niecierpliwi, już swe krótkie czółna na plaży nad Jeziorem Białym wodują.
Pierwej jednak, choć przygoda głośno woła, rzucić trzeba okiem na drewniane chaty XIX stulecie pamiętające. Z nich to ukryta pośród lasów Biała słynie. Ale i całkiem nowe domy harmonijnie w pejzaż się wpisują.

Wodostrada
Wpływamy z jeziora na rzekę, zrazu szeroką niczym wodostrada, zatem monotonną, ale leśnymi widokami i polanami ozdobioną. Gdzież te emocje, o których nieliczne wzmianki pisane o strudze opowiadają?
Dopływamy wszak do jazu spiętrzającego wodę na potrzeby stawów rybnych...

Dzikiej rzeki czar
Kajaczki za wrota jazu przerzucić trzeba - tam, gdzie uwolniona z więzów maskę ułożonej rzeki zrzuca, dzika naturę ujawniając.
Tego nam trzeba - uderzenia adrenaliny, kopa w tylną część ciała i tym podobnych wrażeń...

Pierwsze więc drzewa z rozpędu bierzemy lub pod nisko zwisającymi konarami kłaniamy się. Ale ekipa sprawna, bo z najlepszej "szkoły zwałkowej" sekcji turystycznej Regionalnego Towarzystwa Wioślarskiego "Bydgostia". Toteż szybko do zagubionej w ostępach leśnych Bielskiej Strugi (to nazwa wsi) dociera.
A tam nisko nad wodą mostek zawieszony. Żadna to przeszkoda, gdy "Bydgostia" atakuje - niczym pstrągi kajaczki nad mostkiem przeskakują.

Jak w górach
- Podziwiam was, bo znam tę rzekę - woła z brzegu jeden z wędkarzy. - Łatwo nie będzie, ale trzymam kciuki - rzuca jeszcze na koniec.
W rzeczy samej, bo poniżej tego miejsca nowa odsłona przygody - pęd rzeki górskiej Bielska przypomina.
To dopiero zabawa! Prąd coraz szybszy, w zabawę wciąga niepostrzeżenie. A pejzaż mistrzowską ręką natury malowany. A jakże ekspresyjny, gdy z pokładów rozpędzonych kajaków oglądany.
Długo można się zachwycać, ale Kiełpiński Most już widać, a to kres naszej przygody w tucholskich borach.

Kontakt
Nadleśnictwo Tuchola ma siedzibę w Gołąbku. Tel. 052/ 334-80-05. Adres internetowy: www.tuchola.torun.lasy.gov.pl