Czas zatrzymał się dla Grega Hancocka. Dogoni Tony Rickardssona? [zdjęcia]

Greg Hancock niebywale przesunął granicę długowieczności w żużlu. Zachwycaliśmy się, gdy Andrzej Huszcza kończył karierę w wieku 50 lat w Poznaniu, nie mogliśmy uwierzyć, gdy 40-letni Michaił Starostin zdobywał punkty dla Lublina w latach 90. Hancock przebił jednak wszystkich weteranów w historii żużla. W wieku 46 lat nie tylko zdobywa punkty w lidze, ale jest najlepszy na świecie. Wielu z jego kibiców nie było na świecie, gdy startował w pierwszym turnieju Grand Prix we Wrocławiu w 1995 roku. Do dziś opuścił tylko jeden.

Przed Hancockiem najstarszym mistrzem świata był Ivan Mauger - 40-latek na najwyższym stopniu podium w 1979 roku. A inni bohaterowie ery Grand Prix? Tony Rickardsson swój ostatni, szósty tytuł zdobywał w wieku 35 lat, Jason Crump miał 34 lata w chwili swojego ostatniego triumfu.

Co decyduje o sportowej długowieczności w żużlu? Bariera w erze Grand Prix przesunęła się o dobre 10 lat, ale i tak Amerykanin jest w tej dziedzinie ewenementem. Wydaje się, że z roku na rok jest coraz lepiej przygotowany. - Mam sprawdzone sposoby, aby być odpowiednio dobrze przygotowanych do jazdy fizycznie i psychicznie. Pierwsze dni nie są łatwe, człowiek czuje się jakby cały był "zardzewiały". Zawsze się zastanawiam, czy będę pamiętał, jak to odpowiednio robić na motocyklu - uśmiecha się żużlowiec.

Najważniejsza jest jednak motywacja, Hancock podkreśla, że każdego roku w styczniu czuje głód jazdy i ścigania. - Ciało może stare, ale serce wciąż młode - żartuje często.

Tak Hancock zdobywał czwarte złoto w Melbourne

Amerykanin stał się żywą motywacją dla kolegów z toru.

Tai Woffinden: - Greg jest inspiracją, wspaniałym facetem, wzorem w mojej karierze. Pamiętam, jak po moim pierwszym mistrzostwie był jednym z pierwszych, który gratulował mi zwycięstwa. To coś niesamowitego, nie było mnie na świecie, gdy Greg zaczął jeździć w lidze angielskiej. To jest osobowość, ktoś, na kogo cały czas możemy patrzeć i na kim się wzorować.

Adrian Miedziński: - Pozwala wszystkim zawodnikom wierzyć, że warto się rozwijać cały czas, a najlepsze można osiągnąć po 20 latach jazdy.

Sam Hancock podkreśla, że nie zamierza kończyć zabawy z żużlem i wciąż ma apatyt na kolejne triumfy. Na razie znalazł się w elitarnym gronie sześciu zawodników, którzy przynajmniej cztery razy zdobywali mistrzostwo świata.

- To bohaterowie, ikony, filary czarnego sportu. Dołączenie do takiego grona to dla mnie wielki zaszczyt. Kocham to, co robię i nie patrzę na upływający czasu. Nadal będę walczył i starał się, aby w każdym kolejnym sezonie znajdować coś dodatkowego, by być jeszcze szybszym. Nie mogę już wygrywać z rywalami większą agresją, mogę być jednak wciąż mądrzejszy i szybszy - podkreśla Amerykanin.

Ma już nowy cel: za rok może dogonić słynnego Szweda Ove Fundina, który pięć razy był najlepszy na świecie. Potem zostaną już tylko Rickardsson i Mauger z sześcioma tytułami. Niemożliwe? Dla Grega to słowo chyba nie istnieje.

Ostatnie 10 sezonów w Grand Prix (punkty i miejsce w klasyfikacji)

2006- 144 pkt (2)
2007- 106 pkt (6)
2008- 144 pkt (4)
2009- 121 pkt (4)
2010- 107 pkt (5)
2011- 165 (1)
2012- 148 (3)
2013- 129 (4)
2014- 140 (1)
2015- 147 (2)
2016 - 139 (1)

Ostatnie 10 sezonów w Polsce (klub i średnia biegowa)

2007 (Włókniarz) - 2,21
2008 (Włókniarz) - 2,51
2009 (Włókniarz) - 2,26
2010 (Falubaz) - 2,09
2011 (Falubaz) - 2,15
2012 (Unia Tarnów)- 2,20
2013 (Polonia) - 2,00
2014 (Unia Tarnów)- 2,32
2015 (Stal Rzeszów) - 2,37
2016 (Get Well Toruń) - 2,20