Miłośnikom popisów na gryfie spodoba się techniczna gra gitarzystów, ja z przyjemnością słuchałem solówek, szczególnie tej kończącej tytułowy numer i całą płytę.
"SD" proponuje nam dziewięć utworów, we większości grubo przekraczających pięć minut.
Muzycy mają co pokazać, sporo tu zmian tempa, nastroju, więc odbiorca nie powinien się nudzić. Dobry jest pomysł na koncepcyjność płyty, choć sam temat powraca wielokrotnie w literaturze i muzyce: bohater liryczny ma weltschmerz, a słuchacz staje się świadkiem jego wewnętrznych zmagań, zakończonych katharsis.
Muzyka z drugiego wydawnictwa Egoistic odbiega od mainstreamu, a co za tym idzie, od propozycji lokalnej sceny. Połączenie melodyjnego, momentami dotykającego współczesnego metalcore, metalu z przestrzennymi progresywnymi dźwiękami może być atrakcyjne, ale chyba nie dla purystów. Na koniec minusy.
Na "SD" zabrakło mi wokalnych eksperymentów, które pojawiały się na pierwszym krążku Egoistic. Wokalista mógłby nimi przykryć niedoskonałości głosowe, bo czasami po prostu brakuje mu pary. Niestety, przyczynił się do tego także miks ścieżek wokalnych. Całokształtu bronią jednak partie instrumentalne, z których bydgoszczanie mogą być dumni. 7/10.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
Plotki, sensacje i ciekawostki z życia gwiazd - czytaj dalej na ShowNews.pl
- Ksiądz ze "Złotopolskich" wybrał sutannę, bo kochał się w mężczyźnie?!
- Porwała Mateuszka w "M jak Miłość". Nieznana historia Joanny Kasperskiej
- Aktorka Lena Góra prawie pokazała widowni obnażony dekolt! To działo się na scenie
- Maffashion i Michał mają wspólne plany po "TzG". To sporo mówi o ich relacji
