Jestem maniakiem

- Naprawdę masz milion płyt?
- Z pewnością jestem maniakiem zbierania płyt CD. Po pierwszym tysiącu przestałem liczyć, bo i tak bym się pomylił (śmiech). Na studiach pracowałem w sklepie muzycznym i przez rok nie odbierałem pensji, tylko płyty, które pragnąłem mieć.
- To co jadłeś?
- W końcu szefowa sklepu muzycznego zrobiła mi szlaban na płyty i kazała jechać na urlop. Co do jedzenia, to nie będę ukrywał, że przeżyłem dzięki kochanej i wyrozumiałej mamie, która mi pomagała.
- Teraz twoja żona też jest taka wyrozumiała, jak przepuszczasz pieniądze na płyty?
- Moja żona na szczęście też kocha muzykę, ale już nie wydaję tak dużo na płyty. Praca w radio pozwala mi często na to, że płyty same do mnie przychodzą, przysyłają je wytwórnie.
- To ile teraz wydajesz na płyty?
- Więcej wydaję na gazety, bo jestem też maniakiem gazet (śmiech). Gdy byłem mały, to moja mama pracowała w Zbójnie w restauracji, obok kiosku i jak nie miał się kto mną zająć, to szedłem do tego kiosku. Tam przygarniała mnie bardzo miła pani i czytałem gazety godzinami pod jej czujnym okiem.
- Jak w takim razie z miłośnika słowa pisanego wyrósł radiowiec?
- A co miałem siedzieć cały dzień i noc w kiosku? Wieczorem słuchałem radia i doświadczyłem jego magii. Nigdy nie marzyłem o tym, że zostanę radiowcem, bo wydawało mi się to nieosiągalne. Myślałem, że mieszkam w za małej miejscowości, mam kiepski głos. Jak się mieszka na wsi, to trzeba mieć w sobie dużo buty i bezczelności, aby marzyć o karierze radiowca.
- No i co się stało, że stałeś się taki bezczelny i jednak spróbowałeś?
- Moja pasja, słuchanie radia, sprawiło, że miałem mnóstwo informacji. Dzwoniłem do radia i wygrywałem ciągle konkursy radiowe, gromadziłem coraz więcej nagród.
- Twój synek 4,5-letni Kajetan też słucha radia?
- Zdarza się, ale raczej muzyki. Widzimy się, niestety, głównie przed snem. Cieszy mnie za to, że Kajetan przejął po mnie dwie pasje - muzykę i sport. Najchętniej zasypia przy tym, gdy opowiadam mu o życiu sławnych piłkarzy.
- Czyli udaje ci się znaleźć jakieś 7 minut dla syna przed snem?
- Ubolewam, że tak mało.
- Niedługo urodzi wam się córeczka. Jak ty sobie dasz radę z dwójką dzieci?
- Mam rewelacyjną żonę (śmiech). Gorzej było z synem, bo myślał, że jak się mu urodzi rodzeństwo, to od razu stanie w bramce i pogramy razem w piłkę. Załamał się, że będzie siostra. Powiedzieliśmy mu jednak, że jak przychodzi nowe rodzeństwo, to przynosi prezent, więc zgodził się na obecność siostry.