ZUS honoruje te wpisy także wówczas, gdy nie są spełnione wszystkie wymogi formalne - np. brak jest pieczątki imiennej osoby dokonującej wpisu - pod warunkiem jednak, że całość dokumentu oraz dokonane w nim wpisy nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności.
Obowiązujące do 31 grudnia 1998 roku rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z dnia 16 maja 1991 roku w sprawie wzorów legitymacji ubezpieczeniowych (Dz.U. nr 51, poz. 223) zobowiązywało zakład pracy do dokonywania w tych legitymacjach wpisów zawierających poświadczenia okresów zatrudnienia, a także corocznych (a w razie potrzeby za okres wsteczny) informacji o wysokości wynagrodzenia za poszczególne lata kalendarzowe.
Wynagrodzenie podlegające wpisowi podawane było w kwocie stanowiącej podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne oraz obejmującej składniki wynagrodzenia nie stanowiące podstawy wymiaru składki, lecz uwzględniane w podstawie wymiaru emerytur i rent w myśl przepisów określających zasady ustalania podstawy wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych. Powyższa treść wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej gwarantuje uwzględnienie przez organ rentowy tego dokumentu, jako środka dowodowego w postępowaniu o świadczenia.
W legitymacji ubezpieczeniowej osób zatrudnionych w mniejszych zakładach nieuspołecznionych, zgłaszających każdego pracownika imiennie do ubezpieczenia społecznego (czyli w zakładach zatrudniających mniej niż 20 pracowników) - wpisów potwierdzających okresy zatrudnienia i wysokość zarobków, od których odprowadzano składki - dokonywały odpowiednie oddziały ZUS, właściwe ze względu na siedzibę zakładu pracy.
Z uwagi na to, że legitymacja ubezpieczeniowa jest samoistnym środkiem dowodowym, bezzasadne jest wystawianie przez pracodawców zaświadczeń a zatrudnieniu i wynagrodzeniu na druku Rp-7, w oparciu o ten dokument.
Środkiem dowodowym dla potwierdzenia wynagrodzeń są również sporządzone notarialnie wypisy, odpisy i wyciągi z legitymacji ubezpieczeniowej, jak również poświadczone przez notariusza kopie legitymacji.
(bs)
